هرگاه چند سگ را براى شكار حيوانى بفرستند چنانچه همه آنها داراى شرايط شکار با سگ شکاری باشند شكار حلال است و اگر بعضى از آنها داراى اين شرايط نيستند شكار حرام است.
مكروه است در روز ماه رمضان در خوردن و آشاميدن خود را كاملًا سير كنند.
1. مورد نذر از بين برود؛ مثل اينكه نذر كند در صورت برآورده شدن حاجتش به ازدواج فرد خاصّى كمك كند و زمانى كه حاجتش برآورده شد، آن فرد ازدواج كرده باشد؛ در اينجا نذر منعقد نشده و لازم نيست به ازدواج فرد ديگرى كمك كند.2. در زمان عمل به نذر، مورد آن غير مقدور باشد؛ مثل اينكه نذر كرده روزه بگيرد ولى هنگام اداى نذر بيمار شود و بعدآ هم توانايى براى انجام دادن آن پيدا كند، چنين نذرى باطل است.3. در زمان عمل به آن، نذر نامشروع شود ورجحانش را از دست بدهد؛ مانند نذرى كه حين العمل، موجب آزار پدر و مادر باشد.4.انجام دادن نذر در اصل مطلوب باشد، ولى هنگام عمل مطلوب نباشد؛ مانند نذر شربت خنك در عاشورا كه هرگاه عاشورا در زمستان واقع شود، شربت خنك مطلوب نيست. در اين مورد، نذر نسبت به زمستان منعقد نيست ولى احتياط، تبديل نذر به چيزى است كه مناسب با فصل است؛ مانند شير گرم يا چاى.
در صورتی که روزه برای شما ضرر داشته باشد نذر شما نسبت به آن مقدار باطل است و بهتر است برای هر روز فقیری را سیر کنید.
با توجّه به اینکه ثواب نماز در مسجد بسيار زياد است و فاصله بين مسجد و حسينيه مذكور زياد نيست، شايسته است نماز در مسجد و عزادارى در حسینیه اقامه شود.
مهم‌تر از همه نياز جامعه و سپس كاهش برخورد با غير هم‌جنس است.
چنانچه به خاطر ندانستن مسئله باشد، بايد سعى را از نو به‌جا آورد و اگر از روى سهو و فراموشى باشد، كافى است يك دور از صفا به مروه برود و احتياط مستحب آن است كه هفت دور به‌قصد ما فى الذمّه بجا آورد.
خواندن نماز طواف واجب پشت مقام ابراهيم جزء شرايط است و جنبه حكم وضعى دارد، ولى اگر براثر ازدحام نتواند نماز را پشت مقام بخواند تا جايى كه مزاحمتى براى طواف کنندگان نداشته باشد عقب‌تر مى‌رود.
بهتر است از تمام انواع گلها و سبزيهايى كه بوى خوش مى‌دهد اجتناب شود.
اگر توانایی پرداخت مزد همراه را ندارد، مستطیع نیست.
خسارت به پنج قسمت تقسيم مى شود و هر كدام يك قسمت آن را مى پردازد و در امور مالى تقسيم را مقدم بر قرعه مى دانيم چرا كه قرعه براى امور مشكل است ولى قاعده عدل و انصاف در اينجا مشكل را حل مى كند بنابراين جزء امر مشكل نيست.
۱. اگر احتمال قابل‌ملاحظه‌ای براى بهبودى باشد، احتياط آن است كه كوتاهى نكند.۲. اگر احتمال مرگ زياد نباشد جايز است.
اگر مفسده خاصی بر آن مترتّب نشود اشكالى ندارد.
