مسئله غیبت که از مطهرات است مربوط به نجاستی است که از ناحیه خود شخص بر بدن یا لباسش یا اثاث خانه‌اش دارد می‌شود و مربوط به لباس نجس دیگران نیست.
شايسته است انسان باکسانی كه از روى بی‌اعتنایی، به مسجد مسلمان‌ها حاضر نمی‌شوند رابطه دوستى برقرار نكند، با آنها غذا نخورد و در كارها با آنها مشورت ننمايد و از آنها زن نگيرد و به آنها زن ندهد.
درصورتی‌که شخص دیگری که از جنس موافق باشد برای این کار نباشد به مقدار ضرورت مجاز هستید.
احتیاط واجب آن است که از اصلاح صورت پرهیز شود.
فيل و خرس و بوزينه و موش و حيواناتى كه مانند مار و سوسمار در داخل زمين زندگى مى كند، هر كدام خون جهنده دارد اگر به خودى خود بميرد نجس است، ولى اگر سر آنها را ببرند يا آنها را شكار كنند پاك است.
این کار مستحب است ولی در خصوص نماز به‌تنهایی دلیلی به استحباب ندارد و با توجه به آنکه امروزه لباس شهرت است، ترک شود.
در شرایط بالا، مالک محل مسئولیتی ندارد مگر اینکه آن محل داراى ویژگی‌های خاصی بوده که موجب خطر می‌شده و مالک می‌دانسته و در اعلام آن کوتاهى کرده باشد.
در فرض سؤال چنانچه موجب نگرانی و اذیت آنها می‌شود، اول غذا را میل نمایید.
هر گاه نزد قاضی بروند و حکم کند طبق همان عمل می شود.
هرگاه ولی كودك وى را محرم كند، بايد او را وادار نمايد تا آن مقدار از اعمال حج و عمره را كه مى‌تواند بجا آورد و اگر نمى‌تواند، ولی به نيابت از وى انجام دهد.
نسبت به غیرمسلمان اشكالى ندارد و نسبت به مسلمين تنها در صورتِ ضرورتِ تشريح و تكميل اطّلاعات طبی جايز است؛ و بعداً بايد آن را دفن كرد.
كوتاه كردن موى سر، يا صورت، با هر وسيله‌اى باشد فرق نمى‌كند؛ ولى كندن مو كافى نيست.
قربانى را مى‌توان شخصاً ذبح نمود، يا به ديگرى نيابت داد و درهرصورت نيّت را خود حاجى مى‌كند و لازم نيست نايب دقیقاً شناخته‌شده باشد؛ بلكه شناخت اجمالى او كافى است و نيز لازم نيست ذبح كننده شيعه اثناعشرى باشد، بلكه تمام كسانى كه ذبيحه آنها پاك و حلال است مى‌توانند ذبح كنند؛ هرچند شيعه بودن بهتر است.
این کار به‌اتفاق تمام علمای اسلام حرام است و از ضروریات دین شمرده می‌شود و احادیث متعددی در مورد آن در کتاب وسائل الشیعه، ج 14، ص 151 وجود دارد.
