مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تنها در صورت ضرورت چنين آموزشى جايز است.

اگر بعضى خواهان دیه باشند، بقیّه حقّ قصاص دارند به شرط این که سهم دیه بقیّه را بپردازند و اگر بعضى عفو کنند بقیّه حقّ قصاص دارند ولى سهم دیه را باید به شخص جانى و ورثه او بپردازند.‌

هرگاه حاجی يكى از دو وقوف را درك كند سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.

در صورتی که آنها مقصر در ادامه نیافتن زندگی شما با همسرتان بوده اند می توانید در برابر هزینه هایی که انجام داده اید آن انگشتر را بردارید.‌

هیچکس نمی تواند تولیت را واگذار کند ولی می تواند وکالت دهد به کسی که از طرف او به امور وقف رسیدگی کند و این وکالت مادام حیات متولی صحیح است.‌

اشکال ندارد و این تایی که در آخر این نوع کلمات می آید تای تانیث نیست.

قسم به قرآن کفاره ندارد و عمل به آن واجب نیست ولی باید توبه نماید و بعد از این تکرار نکند و از عمل خود استغفار کند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نماید.

کلیّه اشیا و هدایایى که به علت ادامه‌ی زندگی ردّ و بدل شده به صاحبش برمی‌گردد و خسارات باید جبران شود ولى عفو گذشت در این‌گونه موارد بهتر است.

در فرض سؤال صحبت‌های عادی و معمولی مانعی ندارد ولی شوخی بانام حرم اشکال دارد و باید تمام این امور که برخلاف شرع است ترک شود و با زبان خوب امربه‌معروف و نهی از منکر کنند.

سه طايفه بايد شب سيزدهم را نيز در منى بمانند و در روز سيزدهم جمرات سه‌گانه را (بنا بر احتياط واجب) رمى كنند:1. كسى كه در احرام خود (چه احرام عمره تمتع یا احرام حج تمتع) مرتكب صيد حيوانى شده است.2. كسى كه در احرام (چه احرام عمره تمتع یا احرام حج تمتع) با همسرش نزديكى كرده باشد.3. كسى كه روز دوازدهم از منى كوچ نكند تا آفتاب غروب كند و شب فرارسد. در اين سه صورت ماندن شب سوّم در منى واجب است و در غير اين سه صورت مى‌تواند روز دوازدهم بعدازظهر به مکه بازگردد.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

عملیات‌های شهادت‌طلبانه در مورد نظامی‌ها انجام می‌شود و آن‌هم درحالی‌که هیچ راه دیگری نیست.

باید دیه به نسبت ضایعه و نسبت به دیه شلل محاسبه شود.

چنانچه عامل ورشكست شده و ديگر معامله سودآورى انجام نمی‌شود، صاحب پول حق درخواست سود ندارد.

لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه می‌تواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن به‌اندازه يك مد باشد كافى است.