مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

انقلاب تغییر صوری است ولی استحاله تغییر ماهیت است. مثال برای انقلاب، تبدیل شراب به سرکه است که تغییر صوری است ولی استحاله مانند تبدیل سگ به نمک.

اين مورد به خاطر جريان سيره مسلمين از ايقاعات استثناء مى شود چرا كه بسيارى از مسلمين مسجدى را آماده مى كنند و به نيّت وقف در اختيار نمازگزاران قرار مى دهد و هيچ وقت صيغه اى براى آنان خوانده نمى شود.

درصورتی‌که احتیاج به نیابت باشد زن می‌تواند نیابت کند.

در شرایطى که درهم سکه‌دار وجود ندارد باید فرض را بر این بگیریم که اگر نقره موجود سکه‌دار و رایج بود چه اندازه به قیمت آن افزوده می‌شد، اضافه قیمت را به‌طور تقریبى حساب کنیم و بر آن بیفزاییم و ازآنجاکه این حکم یک حکم استحبابى است محاسبات تقریبى در آن ضرر ندارد.

با توجه به این‌که احتیاط کار آسانی نیست بهتر این است که شما فتوای یک مرجع را بگیرید و به آن عمل کنید در ضمن احتیاط‌های واجب و مستحب آن مرجع را نیز عمل کنید تا فکر شما راحت باشد.‌

باید دیه کامله در میان چهار نفر تقسیم شود و به صاحبان خون داده شود.

باید نماز را (به نیت صاحب وجه اصلی) بخواند و اگر توانایی ندارد به دیگری بدهد تا آن نماز را بخواند.

گياه أذخر كه يكى از گياهان خوشبو است از حكم بالا مستثنى است و قطع آن مانعى ندارد.

هيچ كس براى شیر دادن فرزند بهتر از مادر و سزاوارتر از او نيست

کسانی که در عرف مردم همسایه به شمار می‌آیند.

اعمال مکه را بايد بعد از اعمال منى (رمى جمره عقبه، قربانى و تقصير) بجا آورد؛ ولى چند گروه مى‌توانند قبل از رفتن به عرفات آن‌ها را بجا آورند: 1. زن‌هایی كه ترس دارند هنگام بازگشت از منى گرفتار عادت ماهانه، يا وضع حمل گردند و نتوانند در مکه بمانند تا پاك شوند و اعمال خود را بجا آورند.2. بيمارانى كه نتوانند در ازدحام جمعیت طواف و سعى را بجا آورند.3. پيرمردان يا پيرزنانى كه از انجام‌ اين اعمال هنگام بازگشت از منى به خاطر زيادى جمعیت عاجز باشند، يا خوف خطر يا ضرر داشته باشند.4. تمام كسانى كه مى‌دانند بعد از مراجعت به علّتى قادر به انجام اين اعمال نيستند و يا فوق‌العاده به‌زحمت مى‌افتند (و فرقى ميان طواف نساء و طواف حج در اين مسئله نيست).

كسانى كه منزلشان از ميقات به مکه نزدیک‌تر است، محل احرام آنآن‌همان «منزل خودشان» است؛ ولى جايز بلكه بهتر است كه آن‌ها هم به يكى از میقات‌های پنج‌گانه معروف رفته و ازآنجا محرم شوند.

عمو و عمّه و دايى و خاله هر چه بالا روند و اولاد آنان هر چه پايين روند (البته هرکدام نزدیک‌ترند ارث می‌برند) و تا يك نفر از عمو و عمّه‌ها و دايى و خاله‌ها زنده‌اند اولاد آنان ارث نمى‏برند و تا اولاد آنها زنده‌اند اولاد آنها ارث نمى‏برند و تنها يك استثناء دارد و آن اين‏كه: اگر ميّت عموى پدرى و پسرعموی پدرى و مادرى داشته باشد، عموى پدرى ارث نمى‏برد و مال به پسرعموی پدر و مادرى مى‏رسد.

هرگاه زنى كودكى را با شرايط شرعی، شیر دهد آن بچه به اين عدّه محرم مى‏شود: 1- خود آن زن و او را مادر رضاعی مى‏گويند. 2- شوهر آن زن كه شیر مربوط به اوست و او را پدر رضاعی گويند. 3- پدر و مادر آن زن هر چه بالا روند، اگر چه پدر و مادر رضاعی او باشند. 4- بچه ‏هايى كه از آن زن به دنيا آمده‏اند يا به دنيا مى‏آيند. 5- بچه ‏هاى اولاد آن زن هر چه پايين روند چه از اولاد او به دنيا آمده، يا اولاد او آنها را شیر داده باشند. 6- خواهر و برادر آن زن اگر چه رضاعی باشند. 7- عمو و عمّه آن زن اگر چه رضاعی باشند. 8- دايى و خاله آن زن اگر چه رضاعی باشند. 9- اولاد شوهر آن زن كه مربوط به اوست هر چه پايين روند، اگر چه اولاد رضاعی او باشند. 10- پدر و مادر شوهر آن زن كه مربوط به آن شوهر است هر چه بالا روند. 11- خواهر و برادر شوهرى كه شیر مربوط به اوست اگر چه خواهر و برادر رضاعی او باشند. 12- عمو و عمّه و دائى وخاله شوهرى كه شیر مربوط به اوست هر چه بالا روند اگر چه رضاعی باشند، همچنين عدّه ديگرى كه در مسائل بعد گفته مى‏شود به واسطه شیر دادن محرم مى‏شوند.

كسانى كه از رمى در روز و شب هر دو معذورند نايب مى‌گيرند؛ بنابراین اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بی‌هوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آن‌ها، بايد نايب بگيرند.