مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه عرف محل، به تصديق اهل اطّلاع و آگاهان آن منطقه، اين بوده كه آبادی‌های پايين فقط از اضافه آب، آن‌هم در سال‌های پرآبى، استفاده كنند بايد در سال‌هایی كه آب كم است، آب در اختيار آبادی‌های بالا قرار گيرد؛ ولى آبادی‌های بالا بايد صرفه‏جويى‏هاى لازم را انجام بدهند تا اگر آب اضافى باشد به آبادی‌های پايين برسد و کسانی كه قبلاً چشمه را متصرّف شده و از آن براى كشاورزى خود استفاده كرده‏اند مقدّم‌اند و اگر معلوم نباشد چه كسانى روز اوّل چشمه را متصرّف شده‏اند عرف محل در اين موارد معيار عمل است.

در فرض سؤال این کار جایز نیست و نوعی خودکشی محسوب می‌شود.

اشکالی ندارد.

این روایات شاید ناظر به‌جایی است که کسى به‌اجبار محاسن دیگرى را بتراشد و امّا اگر با موافقت او بتراشد داخل عنوان مُثله نیست، هرچند احتیاط واجب ترک آن است.

در مورد موهاى صورت اشکال دارد ولى در مورد موهاى گونه و گلو اشکال ندارد.

احتياط در ترك آن است، ولى چنانچه قسمت چانه باقى بماند، كه گاه به آن ريش پروفسورى گفته می‌شود، كافى است؛ و جوانانى كه محاسن آن‌ها به‌صورت نامنظم روئيده می‌توانند آن را بتراشند تا به‌صورت كامل درآيد.

در هیچ‌یک از این‌ها نمی‌توان شرط‌بندی کرد که شخص برنده جایزه از سوی بازنده یا شخص ثالث بگیرد؛ می‌توانند مسابقات را به‌صورت رایگان و بدون شرط انجام دهند، سپس مسئولین به‌عنوان تشویق به آن‌ها جایزه بدهند.

این نوعی شرط‌بندی و حرام است.

اگر نمی‌دانستند مسئولیتی ندارند.

این کار جایز نیست.

درصورتی‌که آن بازی فایده عقلایی داشته باشد مانعی ندارد.

خودکشى به‌یقین از گناهان کبیره است و مالکیت انسان نسبت به نفس خویش، نمی‌تواند دلیل بر خودکشى شود. همان‌گونه که مالکیت انسان نسبت به اموالش، نمی‌تواند مجوّز آتش زدن آن گردد. البتّه باید تمام مراسم را براى این‌گونه افراد مانند مسلمان عادی انجام داد و براى نجات آن‌ها دعا کرد، شاید مشمول عفو الهى واقع شوند.

این کار حرام است.

الف تا ج) جلوگیرى از خودکشى بر هر مسلمانى واجب است و اگر هزینه کمى داشته باشد باید شخص بازدارنده بپردازد امّا اگر هزینه آن سنگین باشد یا مستلزم خطر جانى باشد بر آن شخص لازم نیست ولى چنانچه بیت‌المال توانایى داشته باشد باید آن را بپردازد.د) نجات جان کافر حربى لازم نیست و در مورد کافر ذمّى احتیاط نجات دادن است.هـ) رضایت او لازم نیست.و) درصورتی‌که راه نجاتش منحصر به راهى است که آسیبى به او می‌رسد اشکالى ندارد و ضامن نیست.

چنانچه مسلّم باشد طاقت شکنجه‌ها را ندارد و اطلاعاتی می‌دهد که ضایعات بزرگى به بار می‌آورد و موجب مرگ گروهى می‌شود، این عمل نوعى ایثار و فداکارى محسوب می‌شود.