هرگاه كسى بر ديگرى حقّى داشته باشد (مثلاً طلبى يا قصاصى يا دیه‌ای يا حقّ ديگرى) يا ادّعاى حقّى كند كه دعوى او قابل‌قبول باشد چنانچه انسان ضامن شود كه صاحب حق يا مدّعى، شخص متّهم را رها كند و هر وقت او را خواست به دست او بسپارد اين قرارداد را «كفالت» و به كسى كه ضامن اين كار مى‌شود «كفيل» گويند.
هرگاه دیه سنگین بوده باشد، باید مانند دیه عمد در اجل مناسب پرداخت شود، والا جنبه فورى دارد.
مأموم هر دعایی را می‌تواند بخواند.
قطعاً اگر منبع پول مخمس نبوده درآمد آن نيز از ابتدا مشمول حكم خمس مى‌شود و مخمس نمودن آن الزامى است؛ و سود تابع اصل مال است. پس اگر اصل مال مخمّس نشده بود به اين معناست كه یک‌پنجم سود آن نيز از خمس اصل مال به‌دست‌آمده كه او حقى در اين خمس نداشته پس بايد اين خمس و به نسبت سود آن (كه یک‌پنجم كل سود است) را بپردازد.
قربانى‌هايى كه به‌عنوان كفّاره در عمره تمتّع بر حاجى واجب شده، احتياط مستحب آن است كه در مکه ذبح كند و آنچه در حج بر او واجب شده، در منى ذبح نمايد و اگر ترك كرد و به وطنش بازگشت، در همان‌جا قربانى كند و تمام گوشت آن را به مستمندان صدقه دهد.
این مورد منصرف از خطأ است و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و به‌قدر متیقن آن اکتفا می‌شود بنابراین دیه و جبران خسارت بر خود شخص است.
رجوع كردن در حال احرام به زنى كه وى را طلاق رجعى داده، اشكالى ندارد.
كفاره بوسيدن غير همسر مانند بوسيدن همسر است.اولاً: تقبيل همسر بدون شهوت هم كفاره دارد و كفاره‌اش يك گوسفند است. ثانياً: اگر همسر را به قصد لذت ببوسد و انزال شود كفاره‌اش يك شتر است و اگر انزال نشود نيز كفاره دارد و كفاره آن بنابر احتياط يك شتر است.
چنین غسلی در منابع معتبر نیامده است.
در فرض سؤال مرتکب گناهی نشده اید ولی باید غسل جنابت کند.
كسى كه شخصاً قادر به وضوگرفتن نيست بايد كسى را كمك بگيرد كه او را وضو دهد و چنانچه مزد هم بخواهد در صورت توانايى بايد بدهد، ولى بايد خود او نيّت وضو كند و با دست خود مسح نمايد و اگر نمى تواند بايد ديگرى دست او را بگيرد و به محل مسح بكشد و اگر اين هم ممکن نیست، بايد از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح نمايد، ولى در اين صورت احتياط واجب اين است كه تيمّم هم بكند.ضمناً انسان هر يك از كارهاى وضو را كه مى تواند به تنهایی انجام دهد، نبايد كمك بگيرد.
غذاى شبهه ناك به غذايى گفته مى شود كه احتمال نامشروع بودن آن وجود داشته باشد، استفاده از چنين غذايى شرعاً حرام نيست، ولى آثار طبيعى خود را مى گذارد؛ مثل اموال كسى كه احتمال قوى مى دهيم آلوده به رباست.
مستحب است امام در ركعت اوّل، بعد از حمد، سوره جمعه را بخواند در ركعت دوم، سوره منافقين را و هرگاه مشغول يكى از این‌ها شود احتياط واجب آن است كه به سوره ديگرى عدول نكند. ضمناً امام‌جمعه می‌تواند سوره‌ها را از روي قرآن يا تابلو بخواند.
الف مأموم باید غیر از حمد و سوره همه‌چیز نماز را خودش بخواند و حمد و سوره در صورتى از او ساقط است که در رکعت اوّل و دوم با امام نماز بخواند، امّا اگر در رکعت سوم و چهارم در حال قیام امام، اقتدا کند باید حمد و سوره را خودش بخواند. ب اگر مأموم صداى قرائت امام را در نمازهاى صبح و مغرب و عشاء بشنود باید حمد و سوره را ترک کند و اگر صداى امام را نشنود جایز است حمد و سوره را بخواند، ولى باید آهسته بخواند، امّا در نمازهاى ظهر و عصر احتیاط واجب آن است که همیشه حمد و سوره را ترک نماید، امّا ذکر گفتن به‌طور آهسته جایز، بلکه مستحب است. جهرگاه مأموم بعضى از کلمات حمد و سوره امام، یا صداى همهمه او را بشنود احتیاط واجب ترک حمد و سوره است.
