نماز او صحیح است و باید ادامه دهد و درصورتی‌که امام جماعت و مأمومین بلافاصله متوجه شوند و برخیزند و ادامه دهند نماز آن‌ها نیز صحیح است.
به‌طورکلی در تمام مواردى كه مأموم بايد برگردد اگر عمداً برنگردد نمازش اشكال دارد.
درصورتی‌که یک رکن عقب بماند ادامه نماز را به‌صورت فرادا می‌خواند و بعد احتیاطاً نماز را اعاده می‌کند.
مأموم هر دعایی را می‌تواند بخواند.
اگر امام در ركعتى كه تشهد ندارد اشتباهاً تشهد بخواند، يا در ركعتى كه قنوت ندارد اشتباهاً قنوت بخواند، مأموم نبايد تشهد و قنوت را بخواند، ولى نمىتواند پيش از امام برخيزد، يا پيش از امام به ركوع رود، بلكه بايد مطلب را با علامت و اشارهاى به او حالى كند و اگر نشد صبر كند تا امام تشهد و قنوت را تمام كند و بقيّه نماز را با او بخواند.
مأموم نبايد تکبیره‌الاحرام را پيش از امام بگويد، ولى در ذكرهاى ديگر مانع ندارد، هرچند احتياط مستحب آن است كه اگر صداى امام را بشنود پيش از او نگويد.
هرگاه مأموم خيال مىكرد امام سر از سجده برداشته، او هم سر از سجده برداشت، بايد دوباره به سجده برود و اگر اين كار در هر دو سجده واقع شود زيادى دو سجده كه ركن است نماز را در اينجا باطل نمىكند، امّا اگر به سجده برگردد درحالی‌که در همان لحظه امام سر از سجده برداشته است، اگر در يك سجده چنين اتفاق افتد نمازش صحيح است و اگر در دو سجده باهم باشد نمازش باطل می‌شود.
اگر جاهل قاصر بوده است نمازهای گذشته او صحیح است.
هرگاه مأموم سهواً قبل از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر سر بردارد به مقدارى از قرائت امام مىرسد بايد برگردد و قرائت امام را درك كند و با او به ركوع رود و هرگاه مىداند به چيزى از قرائت امام نمىرسد احتياط واجب آن است كه سر بردارد و با امام نماز را تمام كند و نماز را دوباره بخواند. البته اگر هنگامی‌که امام مشغول گفتن الله‌اکبر قبل از رکوع است و فوراً امام به رکوع می‌رود اگر مأموم سهواً قبل از امام به رکوع برود تکلیفی ندارد و نماز او صحیح است.
اگر نماز امام تمام شود و مأموم هنوز مشغول تشهد يا سلام است لازم نيست نيّت فرادا كند.
اگر مأموم سهواً پيش از امام سر از ركوع بردارد بايد دوباره به ركوع برود و با امام سر بردارد و زيادى ركوع در اينجا نماز را باطل نمىكند، ولى اگر به ركوع برگردد و پيش از آنكه به ركوع برسد امام سر بردارد نمازش باطل است.
