تنها کسی که زنده است باید به عهد خود عمل کند.
اگر از روى سهو و فراموشى باشد حج او صحيح است و بايد طواف‌ها و نماز طواف‌ها را اعاده كند و اگر نمى‌تواند نايب بگيرد و احتیاطاً خودش هم نماز طواف را بخواند و اگر عمداً يا جهلا بوده، حج او اشكال دارد. طواف‌های نيابى نيز همين حكم را دارد.
این مورد منصرف از خطأ است و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و به‌قدر متیقن آن اکتفا میشود بنابراین دیه و جبران خسارت بر خود شخص است.
این مساله که در دوره عقد تا زمانی که دختر در خانه پدر است و به خانه مرد نیامده، نفقه بر عهده پدر است در عرف به صورت شرط ضمن العقد درآمده ولی چنانچه زمان آن بیش از حد معقول و متعارف باشد پرداخت نفقه الزامی است.
دیه در قتل عمد تنها با توافق طرفین قابل وصول است، و نمى توان قاتل را اجبار کرد.
در فرض سؤال مانعی ندارد.
خارج كردن خون از بدن در حال احرام چه در حال ضرورت و غير ضرورت حرام نيست، ولى مكروه است و كفّاره‌اى هم ندارد؛ اما در موارد ضرورت مانند دندانی که درد می‌کند و ناچار است بکشد کراهت برطرف میشود.
درصورتی‌که برفرض برگرداندن سر، ببیند کافی است.
اگر واقعاً اسباب مزاحمت مهمی برای مردم گردد مانعی ندارد.
1 رضایت آنها باید جلب شود و هرگاه ظاهراً رضایت داده‌اند حمل به صحت می‌کنیم.2 آنها که مشروط اجازه داده‌اند یا باید طبق شرط عمل شود و یا رضایت آنها جلب گردد.
در مورد بوسیدن فقط تعزیر است و فرقى میان محارم و غیر محارم نیست (البتّه قاضى مى تواند در مورد محارم، تعزیر شدیدترى قائل شود)، ولى فاعل نابالغ تعزیر ندارد; بلکه مقدار کمى به عنوان تأدیب تنبیه مى شود.
اگر منظور این است که مردم با میل و رضایت خود چیزی برای کمک به مسجد پرداخت کنند ضرری ندارد اما اگر دادن پول شرط شرکت در جماعت باشد چنین جماعتی اشکال دارد.
