مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر می‌تواند و کوتاهی می‌کند امامت او اشکال دارد ولی اگر نمی‌تواند اشکالی ندارد.

امام باید نماز را رها کند و از ابتدا بخواند و مأمومین نماز را فرادا ادامه دهند.

اگر امام جماعت جاهل قاصر باشد اشکالی ندارد ولی اگر جاهل مقصر باشد فقط باید نماز خودش را اعاده کند.

مأمومینی که متوجه نشده‌اند و نیز امام جماعت که اشتباه کرده است نمازشان صحیح است ولی مأمومینی که متوجه شده‌اند لازم است به نحوی امام را متوجه کنند و یا سوره را خودشان بخوانند.

تا ممكن است بايد با كمك گرفتن از اهل خبره و اطّلاع، جمع ميان بناى مسجد و حفظ آثار فرهنگى شود و اگر ممكن نشد، اولويّت با مسجد است.

اگر حبس موقّت باشد بعد از پايان مدّت به ورثه بازمى گردد، ولى ورثه نمى توانند قبلاً منافع تمام مدّت را بپردازند وعين محبوسه را قبل از پايان مدّت تصرّف كنند.

بايد توجه داشت كه لزومى ندارد واقف خودش متولّى باشد مگر اينكه در ضمن وقف شرط كند والاّ واقف بعد از وقف ديگر تسلّطى بر موقوفه ندارد و اگر خود او متولّى باشد نمى تواند متولّى بعد از خود را تعيين كند مگر اينكه باز هم در ضمن وقف شرط كرده باشد. واگر متولّى در ضمن وقف تعيين نشده باشد اين وظيفه حاكم شرع است كه شخصى را براى تولّى امور وقف تعيين كند و ديگران تسلّطى براى معيّن كردن اين شخصى ندارند.

در صورتی که شرایط لازمه حاصل شود مانعی ندارد.

نظر واقف نسبت به تعیین امام جماعت شرط نیست.

اشکال ندارد.

در صورتى كه مورد نياز مسجد نباشد و ارزش مالى ندارد و كسى خريدار آن نباشد، مى توان آن را به كسى كه نياز دارد داد.

حبس خواه موقّت باشد يا دائم، عقد لازم است.

حبس به معنى حبس عين و صرف منافع است، نه حبس منافع.

براى تعيين قبله راه‌های زيادى وجود دارد:اوّل: خود شخص باید كوشش كند تا يقين حاصل نمايد.دوّم: می‌تواند به گفته دو شاهد عادل اعتماد نماید و عمل نماید.سوّم: می‌تواند به يك فرد مورداطمینآن‌که از روى نشانه‌های حسی شهادت مى‏دهد و يا به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را مى‏شناسد و محل اطمينان است عمل كند.اگر اين سه‌راه ممكن نشد بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راه‌های ديگر پيدا می‌شود عمل نمايد.

اگر قبله را نمی‌داند باید جستجو کند و اگر طریقی برای جستجو نیست اگر می‌تواند تأخیر بیندازد، اما در صورت ضرورت به هر طرف بنشیند اشکالی ندارد.