مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که دسترسى به روحانى واجد شرايط نباشد امامت غیرروحانی واجد شرايط امامت جماعت، اشكالى ندارد. ولى اگر دسترسى به روحانى واجد شرايط باشد، احتياط آن است كه او را مقدّم بدارند.

طلبه نیز به غیر طلبه اولویت دارد.

مادام که طلبه ملبس واجد شرایط وجود دارد امامت طلبه غیر معمم اشکال دارد.

نمازهای او صحیح است ولی بعداً مراعات نماید.

در فرض سؤال، اشکالی ندارد و چنانچه شرایط امامت را دارد برای نماز بعدی امام شود.

در عدالت امام جماعت ملاك حليّت و حرمت عمل نزد خود اوست نه مأموم، يعنى عدالت امام جماعت به اين صورت براى ديگران احراز می‌شود كه از او گناه كبيره يا اصرار بر گناه صغیرهای كه حرمت آن نزد خود امام جماعت ثابت است ديده نشود. جهل امام جماعت به حرمت يك عمل، عذر براى او محسوب شده و او در ظاهر گناه نكرده است.

تفاوت این دو روشن است؛ در نماز جماعت عدالت امام شرط است و در فرض سؤال امام به فتوای مرجعش کار خلافی انجام نداده است و عدالت او باقی است. ولی در مورد نماز قصر و اتمام، کسی که به عقیده مأموم نماز را برخلاف وظیفه می‌خواند نمازش باطل است هرچند شرعاً گناهی نکرده است.

اشکال دارد.

چنانچه اطمینان به عدالت او داشته باشند کافى است.

ادامه‌ی نماز را به‌صورت فرادا بخواند.

در صورت فراموشی، نماز صحیح است.

درصورتی‌که ناچار باشد مانعی ندارد.

كسى كه سابقاً عادل بوده هرگاه شك شود كه بر عدالت باقی‌مانده‏ است يا نه بايد گفت عادل است، مگر اين‏كه يقين به خلاف پيدا شود.

اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده و يا خدای‌نکرده كافر بوده است يا نمازش باطل بوده، نماز مأموم صحيح است.

اقتدا کردن به او مانعی ندارد.