شير دادن زن به بچه بيگانه بدون اذن شوهر
آیا زن می تواند بدون اذن شوهر به بچه دیگری شیر بدهد؟
زن مىتواند بدون اجازه شوهر بچه ديگرى را شیر دهد، به شرط آنكه حق شوهر از بين نرود، ولی احتیاط مستحب آن است که به بچه دختر خود شیر ندهد.
زن مىتواند بدون اجازه شوهر بچه ديگرى را شیر دهد، به شرط آنكه حق شوهر از بين نرود، ولی احتیاط مستحب آن است که به بچه دختر خود شیر ندهد.
در فرض مسأله، با توجّه به این که گوشت و استخوان آن کودک تا حدّى به وسیله شیر آن زن روییده است، فرزند رضاعى او محسوب مى شود.
اگر كودكى يك شبانه روز شیر زنى را بخورد باعث محرميّت مىشود، ولى بايد در بين يك شبانه روز غذا يا شیر زن ديگرى را نخورد، مگر اينكه غذا بقدرى كم باشد كه به حساب نيايد، همچنين در بين پانزده مرتبه شیر خوردن بايد شیر زن ديگرى را نخورد، و در هر مرتبه بايد بقدرى بخورد كه سير شود و بنابر احتياط واجب دو دفعه بطور ناقص، نه دو دفعه حساب مىشود و نه يك دفعه.
هرگاه زنى كودكى را شیر دهد با نُه شرط سبب محرم شدن خواهد بود: 1- شیر از ولادت باشد، بنابراين اگر پستان بدون تولّد فرزندى شیر پيدا كند و كودكى از آن بنوشد سبب محرميّت نمىشود. 2- بچه از زن زنده بخورد، پس اگر پستان زن مردهاى را به دهان بگيرد و شير بخورد اثرى ندارد. 3- شیر آن زن از حرام نباشد، بنابراين اگر شیر بچه اى را كه از زنا به دنيا آمده به بچه اى بدهند به كسى محرم نمىشود. 4- شیر را از پستان بمكد، ولى احتياط واجب آن است اگر شیر را در گلوى بچه بريزند با آن زن و محارم او ازدواج نكند. 5- شیر را با چيز ديگر مخلوط نكنند. 6- شیر مربوط به يك شوهر باشد، بنابراين اگر زنى را كه داراى شیر است طلاق دهد بعد شوهر ديگرى كند و از او باردار شود و تا موقع وضع حمل شیرى كه مربوط به شوهر اوّل داشته باقى بماند و مثلًا كودكى را هشت دفعه از شیر مربوط به شوهر اوّل و هفت دفعه از شیر مربوط به شوهر دوم شير دهد آن كودك به كسى محرم نمىشود، همچنين اگر زنى از شیر مربوط به شوهر اوّل كودكى را بطور كامل شیر دهد و بعد از شیر مربوط به شوهر دوم كودك ديگرى را شیر دهد آندو به يكديگر محرم نمىشود. 7- كودك به واسطه بيمارى شیر را قى نكند، ولى احتياط واجب آن است در اين صورت كسانى كه به واسطه شیر دادن به آن بچه محرم مىشوند با او ازدواج نكنند و نگاه محرمانه هم به او ننمايند. 8- كودك پانزده مرتبه، يا يك شبانه روز شیر كامل بخورد، يا آن مقدار شیر به او بدهند كه بگويند از آن شیر استخوانش محكم شده و گوشت در بدنش روييده است و احتياط مستحب آن است كه اگر ده مرتبه شیر بخورد كسانى كه به واسطه شیر خوردن با او محرم مىشوند با او ازدواج نكنند و نگاه محرمانه نيز به او ننمايند. 9- دو سال كودك تمام نشده باشد، بنابراين بعد از تمام شدن دو سال اگر به او شیر دهند به كسى محرم نمىشود، حتّى اگر پيش از تمام شدن دو سال چهارده مرتبه و بعد از آن يك مرتبه شیر بخورد با كسى محرم نمىشود، ولى اگر از موقع زاييدن زن بيش از دو سال گذشته باشد و شیر او باقى باشد و بچه اى را شیر دهد احتياط واجب آن است كه با زنانى كه به واسطه شیر خوردن با او محرم مىشوند ازدواج نكند و نگاه محرمانه هم ننمايد.
مستحب است درصورتيكه ممكن باشد بچه را دو سال تمام شیر بدهند ولی بیش از دو سال حرام نمی باشد.
كسانى كه به واسطه شیر خوردن با يكديگر خويشاوند مىشوند مستحب است يكديگر را احترام كنند، ولى حقوق خويشاوندى ندارند و از يكديگر ارث نمىبرند.
در فرض سؤال، زنى كه فرزند عموى او شیر خورده به شوهر خود حرام نمى شود.
هيچ كس براى شیر دادن فرزند بهتر از مادر و سزاوارتر از او نيست
مانعى ندارد كه زن نوه پسرى خود را شیر دهد.
احتياط مستحب آن است كه زن، بچّه دختر خود را شیر كامل ندهد همچنين بچه اى را كه شوهر دخترش از زن ديگر دارد.
در قراردادها ، شخص بدهی خاصی پیدا می کند که اگر چیزی با گذشت زمان بر آن بیفزایند نوعی رباخواری است ولی در جرایم بدهی خاصی کسی ندارد بلکه گفته می شود اگر فلان صورت باشد جریمه اینقدر است و اگر صورت دیگری باشد جریمه متفاوت می شود .
اگر به عنوان تعزیر در برابر تأخیر در پرداخت دین باشد (در فرض عدم اعسار) مانعی ندارد ولی مبلغ آن جریمه متعلق به بیت المال است.
باید تا آنجا که می توانند مسائل بهداشتی را رعایت کنند.
اگر كسى از روى اختيار به نذر خود عمل نكند گناه كرده و بايد كفّاره بدهد و كفّاره نذر عبارت است از اطعام شصت فقير، يا دو ماه پى در پى روزه گرفتن (یعنی سی و یک روز آن را پشت سر هم بجا آورد)، يا يك بنده آزاد كردن؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است.
كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّارهاى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست.