مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همان‌گونه كه پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم‌السلام) رعايت مىفرمودند.
وجود انگشتر و دستبند و مانند آن اگر مانع رسيدن آب نباشد، براى وضو ضررى ندارد و مى تواند آن را جابه جا كند تا آب به زير آن برسد و شسته شود و اگر بعد از وضو، انگشتر يا مانع ديگرى در دست ببيند و نداند موقع وضو بوده يا نه، وضوى او صحيح است، به شرط اين كه احتمال بدهد در حال وضو توجّه به اين امر داشته است.
این نوع قراردادها اعتباری ندارد مگر اینکه با موافقت دانش آموزان بالغ و ولی دانش آموزان غیر بالغ باشد.
هرگاه داشتن مو سبب بيمارى، يا ناراحتى شديد گردد، جايز است آن را زايل كند؛ ولى كفّاره دارد.
چنین موردى مشمول ارش است، یعنى دیه کامل را براى کل آن محل در نظر می‌گیرند، سپس ملاحظه می‌کنند آسیب وارده چند درصد ایجاد نقصان کرده و به همان نسبت ارش می‌گیرند.
در صورتى که خیانت در امانت سبب اتلاف عین، یا منفعت شده حق الناس است و باید خسارت را به صاحب آن بدهد.
حلال است.
۱. اين كار براى پزشك و ساير مسلمانان در موارد وجوب، واجب است.۲. حداقل لازم در موارد احساس خطر براى اعتصاب‌کننده غذا جايز است.۳. در موارد وجوب ديه ندارد.۴. براى طبيب تفاوتى ندارد.۵. هرگاه جان بيمار درخطر نباشد، طبيب نمی‌تواند او را مجبور به غذا خوردن كند; مگر در مواردى كه مصالح مهم كشور و جامعه اسلامى در ميان باشد.
درصورتی‌که از پيدا كردن صاحبان آن‌ها مأيوس باشد، می‌تواند مطابق آنچه ذكر شد عمل كند. ولى بايد صندوق صدقات مورد اعتمادى را انتخاب كند.
عمل شما صحيح بوده و كفّاره‌اى ندارد.
اگر خبر داده، مسئولیتی ندارد ولى اگر خبر نداده و مسئله خطرناكى بوده، قتل شبه عمد محسوب مىشود و بايد از مال خود، ديه بدهد.
اين عيب از عيوب موجب فسخ نكاح نيست; مگر اينكه قبلاً شرط صحّت كامل كرده باشند. كه در اين صورت زن حقِّ فسخ از باب خيار تدليس دارد.
اگر جان بيمار درخطر باشد و طبيب قدرت بر آنچه گفته شد داشته باشد، لازم است؛ و هرگاه يكى از اين دو شرط حاصل نباشد واجب نيست.
كسى كه فقير بودنش معلوم نيست نمىتوان به او زكات داد، ولى اگر از ظاهر حالش گمان پيدا شود كه فقير است، زكات دادن به او جايز است، همچنين اگر افراد مورد اعتماد خبر دهند كه او فقير مىباشد.
