كسانى كه از محاذات غير مسجد شجره عبور مى‌كنند، احتياط مستحب آن است كه قبل از رسيدن به محاذات، به نذر محرم شوند و بهتر آن است كه در محاذات تجديد احرام كنند (ولى واجب نيست).
اشاره به حجرالأسود هنگام شروع طواف، واجب نیست.
رفتن به حج براى كودك مميّز مستحب است و حج او، حتّى بدون اجازه ولی‌اش، صحيح مى‌باشد، امّا اگر در اموال خود تصرّف مى‌كند بايد به اذن ولی باشد.
اگر يك دور سعی را كامل نمود و بقيّه را فراموش كرد، جايز است همان سعى را تكميل كند، ولى اگر چهار دور را تمام نكرده، احتياط مستحب آن است كه سعى را تكميل كند، سپس از سربگيرد.
درصورتی‌که جنس را برای خودتان خریده باشید و بعد به او به‌صورت اقساط با سود فروخته‌اید اشکالی ندارد.
اگر خلاف قوانین نباشد مانعی ندارد.
با توجّه به این‌که تنعيم در حال حاضر جزء شهر مکه شده و مکه منزل است، اشكالى ندارد.
وقف تمام اموال در حین حیات مانعی ندارد اما چنانچه همسر و فرزندان نیازمندی داشته باشند سزاوار است رعایت حال آنان را بکند.
هرگاه عمداً سرخود را بتراشد، يا موهاى زير هر دو بغل يا يكى را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است؛ ولى اگر از روى ضرورت سرخود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير، كه به هرکدام دو مد طعام (تقریباً يك كيلو و نيم) بدهد و احتياط واجب آن است كه در زايل كردن موى زير بغل نيز همين كفّاره را بدهد؛ امّا اگر مقدارى از موى سر، يا صورت، يا زير بغل، يا زير گلو و مانند آن را زايل كند، كافى است يك فقير را اطعام نمايد.
طواف مذكور بنا بر احتياط واجب باطل است و بايد اعاده شود.
كسى كه عاقل و بالغ باشد و از روى قصد و اختيار نذر كند كه حج بجا آورد، حج بر او واجب مى‌شود.
وقف عام بر دو نوع است:1ـ وقف بر جميع؛ كه در اينجا طبق نظر صحيحتر در واقع فك ملك صورت گرفته نه اينكه تمام مالكيت آن به تمام مسلمين رسيده .2ـ وقف بر عنوان خاص؛ مثلاً وقف بر طلاب مى‌كند. اين هم وقف عام است نه خاص، به عبارت ديگر وقف عام است بر عنوان خاصى. در اينجا فكّ ملك نيست و بلكه مالك همان عنوانى است كه موقوف عليه واقع شده.
هرگاه از روى سهو و فراموشى يا جهل به مسئله چيزى از سعى را كم كند، خواه قبل از اتمام چهار دور باشد يا پس‌ازآن، هر وقت به خاطرش آمد كمبود را به‌جا مى‌آورد و سعى او صحيح است و اگر از مکه خارج‌شده يا به وطن بازگشته و برگشتن به مکه براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد و كفّاره‌اى هم ندارد؛ هرچند كارهايى را كه بر محرم حرام است انجام داده باشد. چراکه با یقین به خروج از احرام مرتکب آن کارشده و لذا کفاره ندارد.
هرگاه داشتن مو سبب بيمارى، يا ناراحتى شديد گردد، جايز است آن را زايل كند؛ ولى كفّاره دارد.
