مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بهتر است زیارت عاشورای معروفه را هر چند با یک لعن و سلام بخواند.‌

هرگاه كسى براثر ناتوانى نماز را خوابيده بخواند، اگر در بين نماز بتواند بنشيند بايد آن مقدار را كه می‌تواند، بنشيند و يا اگر می‌تواند برخيزد و همچنين كسانى كه نشسته نماز مى‏خوانند و در اثناء نماز توانايى ايستادن پيدا می‌کنند بايد بايستند، ولى تا بدن آرام نگرفته است چيزى نخوانند.

خمس سال قبل را بپردازد و بعد خمس امسال را محاسبه کند.

بدهکار می‌تواند اگر مجتهد صلاح ببیند با او یا نماینده او مقدار بدهى خود را دست‌گردان کند و به ذمّه بگیرد و به اقساط بپردازد؛ ضمناً در این صورت می‌تواند در تمام مال تصرّف نمايد و اگر بعدازآن منافعى از آن مال به دست آيد مال خود اوست.

نسبت به گذشته اشکال ندارد؛ ولی نسبت به آینده این کار را نکند.‌

درصورتی‌که شخص جنب موقعیت غسل نداشته و نمی‌دانسته در این موارد باید تیمم نماید، روزه او باطل است ولی بنا بر احتیاط واجب باید تا پایان روز از کارهایی که روزه را باطل می‌کند خودداری کند و بعداً قضای آن را بجا آورد ولی کفاره واجب نیست.

شخصى كه حساب خمسى ندارد هرگاه بخواهد به حج مشرّف شود بايد به اموال خود رسيدگى كند. چنانچه تاريخ اولین درآمدش را بداند، آنچه از اموال و دارايى‌ها كه بر مبناى اولین درآمد، سال بر آن گذشته خمس دارد و اگر تاريخ اولین درآمد را نداند، آنچه در طول سال نزد او بوده خمس دارد و آنچه مشكوك است خمس ندارد و تخميس لباس احرام كفايت نمى‌كند، بلكه بايد تمام هزينه حج يا عمره تخميس گردد؛ و بسیار بجاست كه حجاج محترم از اين فرصت الهى استفاده كرده و آن‌ها كه تاکنون تمام اموالشان را تخميس نكرده‌اند خمس آن را بپردازند تا هم به وظيفه واجب خويش عمل كنند و هم مشمول بركات الهى شوند.

هرگاه شخصى هزينه حج ديگرى را بپردازد و باذل اهل وجوهات شرعيّه نباشد، چنانچه يقين به وجود خمس در پول مزبور نباشد حج او اشكالى ندارد و اگر يقين به وجود خمس در آن دارد، لازم است خمس آن را بپردازد.

كسى كه حج بر او مستقرشده، يعنى سال اوّل با داشتن استطاعت از تمام جهات به حج نرفته، اگر بعداً به‌واسطه بيمارى، يا پيرى، قدرت رفتن را از دست بدهد، يا براى او بسيار مشقّت داشته باشد، واجب است نايب بگيرد، مشروط بر این‌که اميد خوب شدن و قدرت پيدا كردن در آينده را نداشته باشد.

حق‌الناس در اینجا مقدّم است، ولى حج بر ذمّه‌اش باقى مى‌ماند.

كسى كه توانايى سفر حج ندارد و اميدى به توانایی‌اش در آينده نيز نمى‌باشد، علاوه بر اين، ازنظر مالى نيز مستطيع نيست، اگر شخصى نفقه حج او را بدهد، حج بر او واجب نمى‌شود تا شخصى را نايب كند كه از طرف او به حج برود، همچنين است اگر شخصى او را ميهمان كند.

كسى كه توانايى بر حرف زدن ندارد اگر با اشاره بفهماند كه ملك خود را براى مدّت معيّن به مبلغ معيّن اجاره داده يا اجاره كرده صحيح است.

كسى كه فقط «وقوف اختيارى عرفه» را درك كرده (يعنى بعدازظهرروز نهم تا غروب در عرفات بوده، امّا نتوانسته در مشعر حتّى قبل از ظهر روز عيد مقدارى وقوف كند) حج او نيز صحيح است.

اگر حاجى قدرت بر ذبح نداشته باشد، يعنى نه حيوانى براى قربانى دارد و نه پول آن را، چنين شخصى بايد سه روز در سفر حج و هفت روز پس از بازگشت (مجموعاً ده روز) روزه بگيرد؛ و آن سه روز را كه در سفر حج بجاى قربانى روزه مى‌گيرد، بايد در ماه ذی‌الحجه باشد و احتياط واجب آن است كه از هفتم تا نهم اين ماه باشد و جلوتر نباشد و بايد آن سه روز پشت سر هم باشد؛ و هفت روز ديگر را بايد پس از بازگشت از سفر حج روزه بگيرد و احتياط مستحب آن است كه پی‌درپی بجا آورد.

چنانچه حاجى شيعه نمازش را به‌گونه‌ای انجام دهد كه معلوم نباشد حتّى موافق نظر اهل سنّت است، مثل این‌که بر پشت نمازگزاران صف جلو سجده كند (آن‌گونه كه بعضى از عوام اهل سنّت به هنگام ازدحام انجام مى‌دهند)، يا اتّصال صفوف را مراعات ننمايد، بايد نمازش را اعاده كند.