چنانچه صاحبان آن اموال را می شناسد و مفسده ای ندارد باید به آنها بازگرداند و یا صاحب مال رضایت دهد و اگر نمی شناسد و یا دسترسی ندارد، باید تمام آن را به فقرا بدهد و اگر خودش فقیر باشد می تواند به اندازه رفع فقر از آن استفاده کند.
در این‌گونه موارد که علاوه بر دیه ایجاد یک جراحت جایفه، به اعضاى درونى مانند روده‌ها صدمه وارد می‌شود، نسبت به آن مقدار اضافه باید ارش داده شود.
در فرض سؤال می‌توانید روى كفش مسح كنيد؛ و اگر به‌زحمت نمی‌افتید احتياط آن است كه تيمّم را هم اضافه نماييد.
هرگاه نزديكى با همسر در حال احرام بعد از وقوف به عرفات و مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج او صحيح است؛ هرچند گناه كرده و يك شتر كفّاره دارد.
در مواردی که به‌طورجدی تصمیم بر ازدواج در فرض پسندیدن وجود دارد، می‌توانند به‌منظور آگاه شدن از حسن و عیب یکدیگر به قسمت‌هایی که مشاهده آن در انتخاب همسر تأثیر دارد نگاه نمایند.
نگاه کردن به بدن هم‌جنس با قصد لذّت حرام است.
هرگاه طلا را به طلا، يا نقره را به نقره بفروشند (خواه سكّه دار باشد يا بى سكّه) در صورتى كه وزن يكى از آنها زيادتر باشد معامله حرام و باطل است هرچند يكى طلاى ساخته شده باشد و ديگرى نساخته، يا ساخت آنها از نظر مرغوبيّت تفاوت داشته باشد، يا عيار آنها مختلف باشد، مثلًا يك گرم طلاى 18 عيار را به يك گرم و نيم طلاى 14 عيار بدهد، همه اينها حرام و باطل است، ولى فروختن طلا به نقره اشكالى ندارد، چه وزن آنها مساوى باشد يا غير مساوى.
پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آنها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.
احتیاط آن است که ترک شود، ولی اعاده نمازهایی که دعای الهی عظم البلاء خوانده است لازم نیست.
ارتداد به صورت اجبارى اثر ندارد، و چنین کسى مرتد محسوب نمى شود.
زمان و مکان در این مورد تأثیرى ندارد.
هرگاه عقود شرعی را رعایت کنند مانعی ندارد اما اگر طلا به عنوان رهن باشد و وامی که می دهند جنبه عقود شرعیه در آن رعایت نشود ربا و حرام است.
هرگاه نذر حج كند و زمانى براى آن تعيين نكند مى‌تواند آن را تأخیر بيندازد؛ (ولى احتياط آن است كه زياد به تأخیر نيندازد). ولی اگر زمانى براى حج نذری معيّن كرده، واجب است در همان زمان انجام دهد و چنانچه عمداً انجام ندهد بايد كفّاره بدهد (کفاره نذر مانند کفاره روزه ماه مبارک رمضان است) و احتياط آن است كه حج را نيز قضا كند.
در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.
