پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آنها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.
مثقال شرعی حدود (سه و چهار دهم) گرم است.
هرگاه ندانسته و بدون توجه به مقدار مسافت بیرون رفته اقامه اول باطل نمی‌شود و در برگشت همچنان نماز و روزه کامل است.
هرگاه ادامه رابطه با آنها مفسده داشته باشد و يا ترك آن موجب نهى از منكر آنان شود مى‌توان موقّتآ آن را ترك كرد. در غير اين دو صورت، بايد در حدّ واجب صله‌رحم كرد و درعین‌حال امربه‌معروف و نهى از منكر با زبان خوش فراموش نشود.
چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.
او مى تواند در حال حیات خود جانى را عفو کند، و نسبت به یک سوم دیه نیز وصیّت نماید. امّا نسبت به وصایاى دیگر او، احتیاط واجب آن است که ورثه (اگر صغیر در میان آنها نباشد) به آن عمل کنند.
با توجّه به اینکه سپردهها به‌عنوان مضاربه گذارده می‌شود، سود مضاربه اشكالى ندارد.
رهن منافع صحیح نیست باید رهن عین باشد.
اين كار جايز نيست، مگر به مقدار ضرورت; آن‌هم درجایی كه هيچ راه ديگرى وجود نداشته باشد.
سُبْحانَ ربی الْعَظيمِ وَ بِحَمدِهِ: پاك و منزّه است پروردگار بزرگ من و او را سپاس می‌گویم.
چنانچه صاحبان آن اموال را می شناسد و مفسده ای ندارد باید به آنها بازگرداند و یا صاحب مال رضایت دهد و اگر نمی شناسد و یا دسترسی ندارد، باید تمام آن را به فقرا بدهد و اگر خودش فقیر باشد می تواند به اندازه رفع فقر از آن استفاده کند.
اگر نهى از منکر را ترک کند فاسق است.
نماز را ادامه می‌دهد و احتیاطاً دوباره می‌خواند.
باید به یکی از مواقیت برگردد و محرم شود و اگر نمی‌تواند به خارج حرم رفته و محرم شود.
