مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كسى ادّعا كند من وصی میتم كه اموال او را به مصرفى برسانم، يا قيّم بچه‌های او هستم فقط در صورتى بايد ادّعاى او را پذيرفت كه دو مرد عادل گفته او را تصديق كنند.

هرگاه كسى را وصی خود كند و بگويد اگر او بميرد فلان شخص ديگر وصی من باشد اين وصیت صحيح است و اگر وصی اوّل بميرد وصی دوم جانشين او مى‏شود.

هرگاه همه يا قسمتى از مال ميّت در دست وصى تلف شود، چنانچه او در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و برخلاف دستور ميّت رفتار ننموده ضامن نيست و الّا ضامن است.

هرگاه وصى نتواند به‌تنهایی كارهاى ميّت را انجام دهد و نتواند از كسى كمك بگيرد حاكم شرع براى كمك او فردى را تعيين مى‏كند.

هرگاه كسى دو نفر را وصى قرار دهد كه مشتركاً كارها را انجام دهند، چنانچه يكى از آن دو بميرد يا ديوانه يا كافر شود حاكم شرع يك فرد ديگر را به‌جای او معيّن مى‏كند و اگر هر دو چنين شوند حاكم شرع دو نفر ديگر را معيّن مى‏كند.

وصى نمى‏تواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميّت معيّن كند و خود كنار برود ولى اگر بداند مقصود ميّت فقط انجام كار بوده خواه به‌وسیله او، يا ديگرى، مى‏تواند ديگرى را از طرف خود وكيل كند.

هرگاه كسى چند وصى براى خود معيّن كند چنانچه اجازه داده است هرکدام به‌تنهایی به وصیت او عمل كنند لازم نيست از يكديگر اجازه بگيرند؛ و اگر اجازه نداده است (خواه گفته باشد همه باهم عمل كنند يا نگفته باشد) بايد با نظر يكديگر به وصیت او عمل نمايند و اگر حاضر به همكارى نباشند، يا در تشخيص مصلحت اختلاف كنند، درصورتی‌که تأخير، سبب تعطيل عمل به وصیت يا تأخير آن گردد بايد حاكم شرع ترتيبى دهد كه عمل به وصیت، زمين نماند.

كسى را كه به او وصیت مى‏كنند «وصی» مى‏گويند.

درصورتی‌که فرزندان صغير دارد و اگر قيّم و سرپرست معيّن نكند حقّ آن‌ها از بين مى‏رود يا خودشان ضايع مى‏شوند، بايد براى آنان قيّم امينى معيّن نمايد.

اگر حج واجب نباشد و ثلث براى همه کفایت نکند باید به ترتیب عمل کنند.

اين مصالحه درواقع نوعى وصیت است و تنها در ثلث اموالش نافذ است و بهتر اين است كه اگر آن دختر به شرايط عمل كرده از اين وصیت برنگردد.

اگر منظورتان نوه و نتیجه‌ای است که درراه است اشکالی ندارد

پدر نمی‌تواند آنچه را بر گردن پسر بزرگ‌تر است به گردن دیگری بیندازد مگر اینکه او راضی به این کار بشود در ضمن مشخص کنند چرا پسر کوچک‌تر کمتر ارث می‌برد درحالی‌که همه پسران در ارث مساوی هستند و پدر نمی‌تواند فرزندان را از ارث محروم کند.

رضایت ورثه اول و عمل آن‌ها کافی است.

ورثه بعد از اجازه نمى‏توانند از حرف خود برگردند، خواه قبل از فوت اجازه داده باشند يا بعدازآن بنابر احتياط واجب.