مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

طبق آنچه مشهور است مطالعه هنگام غروب موجب ضعف بینایی می شود.‌

نگاه کردن به بدن هم‌جنس با قصد لذّت حرام است.

اگر آن مقدار كه دارد جزء شئون او براى زينت به شمار مى‌رود، مستطيع نيست.

آن‌هایی که ایراد می‌کنند، توجّه به این حقیقت ندارند که عاشورا یک «حادثه» نبود بلکه یک «جریان تاریخى» بود. جریان مبارزه حق و باطل، عدالت و ظلم؛ و این مبارزه در همه اعصار و قرون ادامه دارد و عاشوراى حسینى درس لازم را براى پیروزى حق بر باطل به طرفداران حق می‌دهد و شعار «هیهات منا الذّله» بیانگر این جهاد پرارزش است و ما از این درس در طول تاریخ استفاده فراوان برده‌ایم.

در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.

مى‌تواند آن را به‌عنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ به‌عنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.

هرگاه پس از ذبح قربانى شك كند كه آن حيوان ناقص بوده، يا بعضى از شرايط معتبر قربانى را دارا نبوده، اعتنا به شك نمى‌كند.

اگر عقد زنى را براى مردى بدون اجازه آن‌ها بخوانند و بعداً آن‌ها راضى شوند و اجازه دهند عقد صحيح است.

در فرض مسئله پايان دادن به باردارى ظاهراً مانعى ندارد.

حدود یک ساعت.

مثقال شرعی حدود (سه و چهار دهم) گرم است.

حاجى بعد از تقصير عمره تمتّع از احرام خارج مى‌شود و تمام آنچه بر مُحرم حرام بود بر او حلال مى‌شود؛ مگر صيد و شكار كردن كه همچنان بر او حرام است؛ زيرا صيد حَرَم براى همه حرام است و احتياط آن است كه سر را نيز نتراشد.

اگر به‌منظور پيوند به انسان ديگرى باشد (همان‌گونه كه در پيوند كليه مرسوم است) با اجازه صاحب آن جايز است.

نوشتن وصیت مستحب است، مگر این‌که چیز واجبى از حقّ الله یا حقّ النّاس بر عهده او باشد و بدون وصیت خطر از بین رفتن آن باشد و كسى كه می‌خواهد وصیت كند مى‏تواند با گفتن يا نوشتن مقصود خود را بفهماند ولی چنانچه وصیت واجبی باشد و وصیت شفاهی ممکن نباشد و باید مکتوب نماید؛ و اگر قادر به سخن گفتن و نوشتن نباشد مى‏تواند با اشاره‏اى كه مقصودش را برساند وصیت كند.

صلح نیاز به ایجاب و قبول دارد. البته در عقد صلح صیغه خاصی معتبر نیست؛ بلکه هر لفظی که بیانگر معنای صلح باشد، کفایت می‌کند.‌