مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال یک کفاره بیشتر لازم نیست.

تا زمانى که یقین به خلاف نداشته باشید، می‌توانید از آن نذرها استفاده کنید.

اگر مقصّر است باید دیه بپردازد.

مصرف این وقف خاص امام حسین علیه السلام است.

بايد طواف را از «حجرالأسود» شروع كند و به «حجرالأسود» ختم نمايد و احتياط واجب آن است كه كمى قبل از حجرالأسود شروع كند و كمى بعدازآن ختم نمايد تا يقين حاصل كند كه هفت دورِ تمام انجام داده است.

اگر حيوانى را سر ببرند يا شكار كنند و بچه زنده‏ اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچه با شكار كردن يا سر بريدن مادر، در شكم او مرده باشد حلال است به شرط اين‏كه خلقت بچه كامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.

آنچه براى درمان او لازم است جایز است و بيش از آن مجاز نيست مگر به اجازه بيمار.

در چند محل تخلّى كردن حرام است (خواه بول يا غائط): اوّل در کوچه‌ها و جاده‌هایی كه مسير مردم است. دوم در جايى كه براى عدّه خاصى وقف‌شده، مانند مدرسه‌هایی كه مخصوص طلاب است يا مساجدى كه آبريز آن فقط براى نمازگزاران است. سوم روى قبر مؤمن يا هر محل ديگرى كه موجب بی‌احترامی نسبت به مؤمن يا يکى از مقدسات شود.

منظور از حقوق ارتفاقی، آن دسته از حقوقی است که برای شخص، در ملک دیگری وجود داشته باشد؛ مثلاً در زمین یا خانه کسی، مجرای فاضلاب یا آب باران زمین یا خانه دیگری باشد، در این صورت صاحب آن خانه یا زمین نمی تواند از استفاده همسایه جلوگیری کند.

هوا از مواهب بزرگ الهى است، نباید آن را بى جهت آلوده کرد.

جايز است; ولى بايد به شكلى باشد كه بدآموزی يا مفسده ديگرى بر آن مترتّب نشود.

اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد، بايد بنا بر احتیاط واجب روزه هرچند روزى را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد، مثلاً اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده يا چهار روز، بايد سه روز را قضا كند و قضاى روز چهارم احتياط مستحب است.

این کار شرعا صحیح نیست. باید جای دیگری برای خود انتخاب کنند.

نشان دادن شكار به شخصِ شكار كننده، يا بستن و نگهدارى آن، يا خوردن گوشت شكار (هرچند ديگرى شكار كرده، يا خودش قبل از احرام آن را شكار كرده باشد) حرام است.

اگر موقوفٌ عليهم به هيچ وجه قابل شناسايى نيستند، همگان می توانند آن قرآن را قرائت كنند و سپردن آن به جايى كه اصلًا قرائت نمى‏ شود، اشكال دارد؛ مگر اين كه قرآن بسيار نفيسى باشد كه بيم از دست رفتن آن برود.