حکم بودن حضانت
حضانت حق است یا حکم ؟ آیا نسبت به حضانت زن و مرد تفاوت و تفصیلی وجود دارد؟
حکم است و قابل واگذاری نیست و فرقی وجود ندارد.
حکم است و قابل واگذاری نیست و فرقی وجود ندارد.
پدر در هر حال ولایت بر فرزند دارد مشروط بر اینکه رعایت حق او را بکند و اگر رعایت نمی کند ولایت نخواهد داشت.
در نگهداری از والدین، همه فرزندان پسر و دختر مسئولیت دارند و باید به صورتی بین خودشان تقسیم نمایند که حق شوهر پایمال نگردد.
قیمومیت مانع شوهر کردن نمی شود.
حضانت حکم و وظیفه است و باید مطابق وظیفه عمل کند.
در صورتی که پدر از هر نظر مطمئن باشد و بتواند وظایف حضانت را انجام دهد ماندن یک شب نزد او شرعا مانعی ندارد.
اجازه لازم نیست ولی به گونه ای رفتار کند که اگر مرد عاقل بود رفتار می کرد.
ولی در امور غیر مالی چنانچه بتواند نظارت کافی بر وضع فرزند داشته باشد باید مطابق وظیفه عمل کند.
تا زمانی که خوب و بد را تشخیص نمی دهند مانعی ندارد (منظور مطلق خوب و بد است نه تمییز جنسی)
در صورتی که وضع روانی آنها مشکل است گرفتن بچه ها از آنها مانعی ندارد و شما تکلیفی نسبت به پیدا کردن بچه ای که فروخته اند ندارید.
فرزند منتسب به مادر و با بستگان او محرم است.
اگر منظور این است که در زیر یک لحاف بخوابند جایز نیست مگر اینکه مطلقا مسائل جنسی را درک نکنند ولی اگر جدا می خوابند مانعی ندارد.
در صورتی که مصلحت فرزند در آن باشد، رضایت پدر لازم نیست.