مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال مهریّه به حال خود باقی است و باید پرداخت شود.

این‌گونه مهریه‌ها صحیح نیست و تبدیل به مهرالمثل خواهد شد مگر در مورد کلیه؛ اگر واقعاً زوجه مشکلی درکلیه داشته باشد و شوهر بخواهد یکی از کلیه‌هایش را به او واگذار کند چنین مهریه‌ای مانعی ندارد.

درصورتی‌که زوج و زوجه باهم در خلوت زندگی کرده باشند ادعای زوجه بر دخول پذیرفته می‌شود و در این صورت مهریه مطابق آنچه در عقدنامه آمده باید پرداخت شود مگر اینکه ثابت شود تدلیسی از سوی زوجه و بستگانش انجام‌گرفته است به این معنی که گفته باشند زوجه از هر نظر سالم است.

هرگاه دین مزبور مطالَب باشد و منزل زائد بر شئونش بوده باشد باید منزل را تبدیل به منزلى که در حدّ شأنش باشد بکند و تفاوت آن را براى اداى دین صرف نماید.

درصورتی‌که قصد نداشتن خود را به زوجه اطلاع داده باشد مهریه مزبور اعتباری ندارد.

چنین مهریه‌ای باطل است و باید مهرالمثل به او بپردازید یعنی مهریه‌ای همانند افراد شبیه به او.

هرگاه مسوّده به‌عنوان مهر بوده باشد و اجراء صیغه ناظر بر آن باشد همگی جزو مهر است.

جواب الف تا د: زن نمی‌تواند رفتن به خانه شوهر را مشروط به دریافت مهریّه کند، ولى می‌تواند قبل از دریافت مهریّه تمکین نکند. مشروط بر این‌که قبلاً از اعسار زوج خبر نداشته باشد؛ و در فرض اعسار، اگر از سوى حاکم شرع قسط‌بندی شود و شروع به پرداختن اقساط کند، زن باید تمکین کند.

در این‌گونه موارد اگر واقعاً ثابت شود که زن قول قطعی به شوهر داده و به آن عمل نکند (قصد فریب مرد را داشته است) نوعی تدلیس است و تبدیل به مهرالمثل می‌شود.

مقتضاى قاعده، اقامه بیّنه توسّط مدّعى است و اگر او بیّنه نداشت، منکر باید قسم بخورد بنابراین زوجه که در مورد سؤال منکر گرفتن مهریّه است باید قسم بخورد و در صورت قسم خوردن مرد موظّف به پرداخت مهریه می‌شود.

حق حبس با توافق قابل اسقاط است و قابل‌جمع نیستند.

درصورتی‌که ظاهر عمل او این بوده است که اجازه داده تبرعاً از محل مزبور استفاده کنند نمی‌تواند اجرة المثل بگیرد ولی اگر چنین نبوده گرفتن اجرة المثل جایز است.

ظاهر سکّه، سکّه کامل است اما نوع معینی از آن را نمی‌شود تحمیل کرد.

مهریّه زن بر عهده شوهر است، نه پدر مگر این‌که پدرشوهر آن را تضمین کرده باشد، یا مزد کارهاى فرزندش را نداده باشد و آن مزد به‌اندازه مهریه یا بیشتر از آن است.

اگر در موقع خواندن صیغه عقد بر ذمّه گرفته موظّف است بپردازد و بازگشت جایز نیست.