اجازه شوهر برای روزهی قضا
آیا زن برای گرفتن روزهی قضا باید از شوهر اجازه بگیرد؟
درصورتیکه مزاحم حقوق شوهر نباشد تبعیت از مواجب نیست و اگر مزاحم حقوق شوهر است تنها در صورتی تبعیت واجب نیست که وقت برای گرفتن روزه تنگ باشد.
درصورتیکه مزاحم حقوق شوهر نباشد تبعیت از مواجب نیست و اگر مزاحم حقوق شوهر است تنها در صورتی تبعیت واجب نیست که وقت برای گرفتن روزه تنگ باشد.
درصورتیکه زوج مایل به فرزند باشد استفاده از آن قرص اشکال دارد.
درصورتیکه مسافرت لازمی باشد نیازی به اجازه گرفتن نیست.
اگر ضرری برای زن نداشته باشد مانعی ندارد ولی بهگونهای رفتار نمایند که سبب اختلاف نشود.
در فرض سؤال هرگاه شرط به این صورت است که نفقه را به او ببخشد مانعی ندارد، هرچند بهتر است انصاف را رعایت کنند.
الف) هرگاه زن قراردادی با اجازه شوهر نسبت به مدّتی با اداره یا موسسهای بسته است، آن قرارداد لازمالاجراست و شوهر حقّ ممانعت ندارد و این در صورتی است که هنگام عقد، اجازه کار بیرون زن شرط نشده باشد والا احتیاجی به اجازه شوهر در عقد قرارداد نیست ولی درهرحال باید شئون شوهر و خانواده را رعایت کند.ب) در فرض سؤال تفاوتی نیست.ج) در این فرض، شوهر حقّ ممانعت ندارد.
مانعی ندارد و شوهر میتواند چنین مطلبی را بگوید.
آنچه نوشتهاید به آن معنا که شما فکر میکنید نیست، منظور این است که در حد معقول و متعارف و معمول باید آماده تمکین باشد ولی شرایط خاص برخلاف متعارف از سوی زوج نباشد.
در مورد اعمال مستحب اجازه لازم نیست مگر آنجا که مزاحم حقوق شوهر باشد.
آن مقدار که برای زن ضرورت دارد مجاز هست پذیرایی نماید و شوهر نمیتواند مانع شود ولی بهگونهای رفتار کنند که سبب اختلاف نشود.
لازم است بین خودتان تقسیم نمایید و از پدر نگهداری کنید و سعی کنید همسران خود را نیز به این کار خیر راضی کنید.
اشتغال زوجه در خارج از منزل بدون جلب رضایت زوج جایز نیست، مگر اینکه در ضمن عقد ازدواج یا عقد خارج لازم دیگری شرط کرده باشد، ولی اگر شوهر در زندان است و یا به مسافرت طولانی رفته است و زن نیاز به کار دارد مانعی ندارد.
اطاعت زن از شوهر مربوط به حقوق زناشویی و بیرون رفتن از منزل است، در کارهای دیگر اطاعت بر مواجب نیست، مثلاً در مورد میهمانی رفتن به همراه شوهر، اطاعت از شوهر واجب نیست، هرچند بهتر است زن و مرد در تمام مسائل باهم تفاهم داشته باشند.
درصورتیکه زن عذری ندارد و مسافرت طولانی است احتیاط واجب آن است که تمکین نماید ولی اگر سفر مشکلاتی دارد و معذور است میتواند نرود.