در صورتى كه اعتكافهاى متعدّدى برعهده داشته باشد، (مثل اينكه بر اثر نذر، قسم، عهد و شرط ضمن عقد، چهار اعتكاف بر خويش واجب كرده باشد) بايد علاوه بر قصد قربت، در نيّت خود هر چند اجمالا معيّن كند كه كدام يك از اعتكافهاى مذكور را بجا مى آورد.
قصد قربت (يعنى انجام اعتكاف صرفاً براى رضايت پروردگار عالم) در همه عبادات، از جمله اعتكاف شرط است؛ بنابراين چنانچه هدف معتكف ريا و خودنمايى و مانند آن باشد، اعتكافش باطل است.
اعتكاف شخص ديوانه، حتّى ديوانه ادوارى چنانچه در دور جنونش معتكف شود و نیز اعتكاف كسى كه مست شده، يا به هر دليل ديگر از نعمت بى بديل عقل محروم است، صحيح نمى باشد.
گرچه بسيارى از فقها اغما را با جنون يكسان دانسته اند، ولى با توجّه به تفاوت مهمّى كه اين دو با هم دارد حكم جنون بر اغما جارى نمى شود.
هرگاه واقعاً شبيه افراد مست يا ديوانه باشند اعتكافشان صحيح نيست، ولى هميشه معتادان به اين صورت نيستند.
اگر مسلمانى به هنگام اعتكاف مرتد شود، اعتكافش باطل مى شود (هر چند فوراً توبه كند،) مشروط بر اينكه در اثناى روز باشد، بلكه اقوى عدم تفاوت بين شب و روز در اين مسأله است.
هشت چيز در صحّت اعتكاف شرط است: 1ـ ايمان. 2ـ عقل. 3ـ قصد قربت. 4ـ روزه. 5ـ كمتر از سه روز نباشد. 6ـ در مسجد جامع باشد. 7ـ اذن زوج، والدين و صاحب كار. 8ـ از مسجد خارج نشود. نکته: منظور از ایمان؛ ایمان به خدا و خاتمیت پیامبر اسلام و قیامت است و ایمان به ولایت شرط قبول است نه شرط صحت.
اعتكاف از سوى حضرات معصومين(عليهم السلام)دليل معتبرى ندارد، مگر اينكه به قصد رجا انجام گيرد.
شخص معتکف مى تواند براى خودش، یا به نیابت از دیگری(زنده باشد یا فوت کرده باشد) معتکف شود.
اعتكاف استيجارى اشکال دارد؛ و احتیاط آن است در این موارد مال را به عنوان هدیه بدهند و عمل را تبرعا انجام دهند.
اعتكاف عبارت است از: «توقّف و ماندن در مسجد به قصد عبادت»، بنابراين، صرف ماندن در مسجد بدون قصد عبادت ديگرى اعتكاف ناميده نمى شود.
مراسمى شبيه به اعتكاف در ميان بعضى از مؤمنان به شرايع سابق بوده است. و در زندگى حضرت مريم و زكريا (عليهما السلام) آثارى از آن ديده مى شود.
اگر وظیفه او خواندن نماز ادا با تیمم است اگر وقت نماز ادا تنگ نیست بنابر احتیاط واجب باید نماز قضا را قبل از نماز ادا با تیمم بخواند.
احتیاط این است که به تدریج نمازهای قبلی را قضا کند.
