مفسده در لغت به چیزی گفته می‌شود که علت فساد و تباهی است و در اصطلاح فقه، در حوزه احکام فردی به هر چیزی گفته می‌شود که زمینه گناه را برای انسان فراهم می‌کند و در حوزه احکام اجتماعی چیزی است که موجب بروز ناهنجاری، درگیری و اختلاف، سستی عقاید مردم و ضررهای مختلف می‌گردد که در جای خود مورداستفاده قرار می‌گیرد.
مناطق گرمسیری مثل مکه را شامل نمی‌شود و مدینه و تهران و قاهره شبیه به هم و معتدله هستند.
قاضى مى تواند به عنوان مصلح بین الناس ( نه به عنوان قضاوت ) در این گونه موارد دخالت کند.
منظور آن است که اگر از روی یکی از انگشان پا به غیراز انگشت کوچک تا برآمدگی پا هر چند با یکی از انگشتان دست مسح شود کافی است.
با توجّه به لسان روايات، در مساجدي که مستمراً در آن اقامه جماعت شود، حتي اگر يک وعده نماز به‌طور مستمر در آن برپا شود، میتوان اعتکاف کرد.
منظور از مسجد جامع مسجدى است كه به طور مرتّب در آن نماز جماعت برگزار مى گردد. بنابراين در تمام چنين مساجدى اعتكاف جايز است.
تمام موارد را شامل می شود.
منظور نوجوان غیر بالغ در آستانه بلوغ است.
منظور از محاذات براى كسى كه به‌طرف مکه مى‌رود آن است كه به‌جايى برسد كه ميقات در سمت راست يا چپ او واقع‌شده، به‌گونه‌اى كه اگر از آن نقطه عبور كند ميقات متمايل به پشت او گردد.
منظور لباس‌هایی است که در عرف مردم آن را لباس زینت مى‌خوانند وزن‌ها براى زیبایى آن را مى‌پوشند، شبیه آرایشى است که در صورت خود انجام مى‌دهند.
قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.
منظور آن است که رکوع از حالت قیام صورت پذیرد بنابراین کسی که بعد از خواندن سوره برای کشتن حیوان گزنده‌ای (مثلاً) خم‌شده و پس‌ازآن بدون آنکه کاملاً بایستد به رکوع برود قیام متصل به رکوع را بجا نیاورده و لذا واجب است کاملاً بایستد و سپس به رکوع برود.
عمره و حج و اجزاء آن از عبادات است و بايد با نيّت خالص براى اطاعت خداوند تعالى بجا آورد و منظور از قصد قربت، قصد جلب رضاى خدا و قرب به ذات پاك اوست.
در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.
