مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مى‌توان در ضمن عقد مصالحه چنين شرطى را مطرح كرد.

مصالحه دو چیز به‌گونه‌ای که هر دو نسیه باشد اشکال دارد.

اگر بخواهند دو چيز از يك جنس را كه وزن آن‌ها معلوم است به يكديگر صلح كنند در صورتى صحيح است كه ربا لازم نيايد. يعنى وزن هردو يكى باشد.

صلح کردن دو چيز از يك جنس با یکدیگر به‌گونه‌ای كه وزن آن‌ها معلوم نیست و احتمال کم‌وزیاد بودن است اشكال دارد.

کسى که چیزى را به دیگرى صلح می‌کند باید بالغ و عاقل باشد و کسى او را مجبور نکرده و در قصد صلح جدی باشد; سفیه نباشد، (اموال خود را بیهوده مصرف نکند) و نیز حاکم شرع او را از تصرّف در اموالش جلوگیرى نکرده باشد.

مصالحه اجبارى اعتبارى ندارد; ولى اگر ظاهراً مصالحه درست بوده و بعد بخواهد ادّعاى اجبار کند، پذیرفته نیست; مگر این‌که دلیل شرعى بر این امر اقامه کند.

بذل زوجه نوعى هبه معوّضه است ولى احكامى مخصوص به خود دارد.

خالی از اشکال نیست ولی اگر نیابت در حج را مثلاً عوضش قرار دهد مانعی ندارد.

هر اقدام عملى كه به‌وضوح نشان دهد طرفين مى‏خواهند به‌وسیله آن صلح و سازش كنند كافى است.

اگر اين صلح‏ را به‌عنوان بعد از مرگ سفارش كرده، وصیت محسوب مى‏شود و فقط در یک‌سوّم اموالش موثّر است؛ و اگر صلح‏ قطعى در حال حيات كرده و تحويل داده، كسى در آن حقّى ندارد؛ زيرا انسان تا زنده است حقّ تصميم‏گيرى در اموال خود را دارد.

صلح را مى‏توان با صيغه عربى يا فارسى يا هر زبان ديگرى خواند.

درصورتی‌که مدت تعیین نشود باطل است

اگر دائم باشد مانعی ندارد.

این‌گونه صلح با شرایط مذکور خالى از اشکال نیست.

صلح صحيح نيست و بدهكار نسبت به مقدار اضافى مديون است، مگر اين‏كه چنان چه طلبکار مقدار طلب خود را هم مى‏دانست باز به اين صلح راضى می‌بود.