الف) شوهر.ب) پدرشوهر و پدربزرگ شوهر.ج) شوهر دختر (داماد)به‌جز افرادى که بیان شد ممکن است کسان دیگرى نیز به سبب ازدواج، با شرایط خاصی بر یکدیگر محرم شوند که در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است.
این نذر صحیح نیست چون در نذر، رجحان عمل شرط است و این عمل با توجّه به اینکه بهانه‌ای به دست دشمنان اسلام براى زیر سؤال بردن کل مسائل سوگوارى خامس آل عبا (علیه‌السلام) که از افضل قربات است می‌دهد، خالى از اشکال نیست؛ و برفرض رجحان این عمل، نذر درباره دیگرى کردن صحیح نیست.
جايز نيست و كفاره بر عهده كسى است كه پتو به درخواست او بر سرش افكنده شده است؛ مگر اینکه نسبت به اين حكم جاهل باشد كه در اين صورت كفّاره ندارد.
اگر سر را به طور مكرّر بپوشاند، كفّاره تكرار نمى‌شود.
باید به آن‌ها بگوید برفرضی که من قاتل باشم شما به دیه رضایت بدهید این‌گونه آن‌ها را امتحان کند و اگر راضی به دیه نشدند باید بگوید که آن فرد را کشته است.
كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى مسافرت مقدمه شغل اوست، مانند معلّم و كارگر و كارمندى كه خودش ساكن شهرى است و همه روز براى انجام كار به نقطه ديگرى می‌رود كه رفت‌وآمد او هشت فرسخ يا بيشتر است، بايد نماز را تمام بخواند و روزه را بگيرد.
وقوف در عرفات عبادت است و بايد با نيّت و قصد قربت همراه باشد. نيّت آن عبارت خاصی ندارد، همين مقدار كه در دل قصد كند كه در عرفات از ظهر تا غروب براى خدا توقّف مى‌كند كافى است.
بهتر آن است که به خرماى حلال افطار کند که پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) فرمود: هر کس با خرماى حلال افطار کند، ثواب نمازش افزون گردد. همچنین امام على (علیه‌السلام) فرمود: مستحب است با شیر افطار کند. افطار کردن به آب و نبات و حلوا و به آب نیم گرم، به هرکدام که باشد، نیز خوب است که رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله) با این‌ها افطار می‌کردند.
به‌عنوان تعظیم شعائر مانعی ندارد.
اگر وکالت مطلقه داده شود برای انتخاب هر نوع معامله و واقعاً معامله‌ای صورت گیرد، مانعی ندارد.
عزادارى، یکى از مستحبات مهم است ولى حفظ حقوق دیگران از واجبات است؛ بنابراین، باید طورى عزادارى کرد که حقوق کسى ضایع نشود.
خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است.
هر کدام به اندازه ای که دخالت در حادثه داشته اند ضامن هستند و تعیین آن بدست کارشناسان متعهد است.
فرقی ندارد و مانند سایر معاملات است.
هرگاه زن مالی داشته باشد و یا با اشتغال در مؤسّسه‌اى هزينه حجش را به دست آورد و مخارج روزانه‌اش نيز تأمين باشد، واجب الحج است. امّا اگر با رفتن به حج، شوهرش براى مخارج زندگى به‌زحمت بيفتد، در صورتى مستطيع است كه به‌زحمت افتادن شوهر موجب مشكلاتى براى زن نباشد؛ و اگر بعد از بازگشت، نه شوهرش قادر بر تأمين زندگى اوست و نه خودش، حج بر او واجب نمى‌شود.
