مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال اگر می‌خواهند محرم بشوند احتیاط آن است که مجدداً صیغه عقد متعه را به همان اوصافى که گفته شد بخوانند و الا معامله محرم بودن با مادر او نکند، هرچند احتیاط آن است که آن دختر را براى فرزند خود نیز نگیرند.

دادن «مهر» واجب است، هرچند به این صورت گفته شود که در مذهب ما در مقابل ازدواج موقّت باید هدیه‌ای داد.

آرى، باید تحقیق کرد.

اگر به خاطر اعتقاد شوهر اعلام آمادگى براى این امر کند، کافى است.

این مقدار اشکال ندارد.

در فرض سؤال آنچه در حال ندانستن مسئله انجام داده‌اند، زنا نبوده و بچّه حلال‌زاده است ولى بنابر احتیاط مستحب صیغه طلاق را جارى کنند و سپس می‌توانند عقد موقّت نمایند، گذشتن زمان عدّه در اینجا شرط نیست.

ازدواج موقّت براى هوس‌بازی هوس‌بازان نيست، بلكه فلسفه روشنى دارد، ازجمله رفع نيازهاى جنسى مردانى كه به سبب علل و عواملى امكان ازدواج دائم ندارند، يا مثلاً همسرشان بيمار است و امكان برطرف كردن نيازهايشان از طريق عادى نيست. شرح بیشتر را در تفسیر نمونه، جلد سوم، ذیل آیه 24 سوره نساء نوشته‌ایم.

تشريع ازدواج موقّت درواقع براى ضرورت‌هاست؛ نه براى هوس‌بازی مردان ‌همسردار و تنوّع طلب.

در فرض سؤال نبايد اصرار داشت كه اسرار مردم فاش شود، هرچند آن‌ها راضى باشند.

نگاه كردن مرد به بدن زن نامحرم، خواه با قصد لذّت باشد يا بدون آن‏ حرام است، ولى نگاه كردن به‌صورت و دست‌های زن نامحرم تا مچ اگر به‌قصد لذّت نباشد و مايه فساد و گناه نگردد اشكال ندارد.

نگاه كردن زن به بدن مرد نامحرم، خواه با قصد لذّت باشد يا بدون آن‏ حرام است، ولی نگاه كردن به بدن مرد نامحرم به آن مقدار كه معمولاً آن را نمی‌پوشانند مانند سروصورت و گردن و مقدارى از پا و دست‌ها اشکالی ندارد، مگر این‌که مفسده داشته باشد.

نگاه کردن به قسمت‌هایی از بدن بچه‌های غیر بالغ که معمولاً پوشانیده نمی‌شود اگر به‌قصد لذّت نباشد و ترس از افتادن در گناه نباشد، اشکالی ندارد، ولى بنابر احتياط واجب بايد به‌جاهايى مثل ران و شكم كه معمولاً می‌پوشانند نگاه نكند و نگاه به عورت بچّه غیر ممیّز اشکالى ندارد، مادران یا پدران در موارد ضرورت مى‌توانند آن را جهت شستشو یا غیر آن لمس کنند.

نگاه کردن به بدن هم‌جنس با قصد لذّت حرام است.

عكس گرفتن از زن نامحرم حرام نيست، مگر اين‏كه ناچار باشد كه به بدن او غير از صورت و دست‌ها نگاه كند.

اگر پزشک یا پرستار ناچار باشد که عورت بیمار را لمس نماید حتی‌الامکان از دستکش و مانند آن استفاده نماید، اما در حال ضرورت بدون استفاده از دستکش نیز اشکالی ندارد.