مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار در مردان نوعى عبرت و در زنان براى رعایت اصول عفت است.

در فرض سؤال باید از طریق شهادت شهود، این مطلب را ثابت کنند و شهادت پدر براى دختر، چنانچه ظاهر الصّلاح باشد، مانعى ندارد و چنانچه همسایگان نیز تأیید کنند که آن‌ها سال‌ها ظاهراً به‌صورت زن و شوهر زندگى کرده‌اند، آن‌هم می‌تواند از قرائنى باشد که به علم قاضى کمک می‌کند.

1 اگر چیزی که سجده بر آن صحیح است (مانند کاغذ و سنگ) در اختیار داشته باشد باید بر آن سجده کند و نیازی نیست نماز را دوباره بخواند.2 اگر چنین چیزی نباشد اول بر لباسش اگر از كتان يا پنبه است. اگر نبود بر لباس اگر از پشم است یا بر فرش، اگر نبود بر فلزات و اشياء معدنى و اگر هیچ‌چیزی نبود بر پشت دست خود سجده كند. (پشت دست آخرین چیز است.) در این صورت چنانچه وقت نماز باقى است نماز را تمام كرده و بنا بر احتياط دوباره بخواند و اگر وقت تنگ است قضا ندارد.

براى وضو، شستن دستها مرتبه اوّل واجب است و احتياط واجب، ترك مرتبه دوم است، امّا مرتبه ی سوم و بيشتر حرام است. منظور از مرتبه اوّل آن است كه تمام عضو را بشويد خواه با يك مشت آب باشد يا چندين مشت، وقتى كه تمام شد يك مرتبه حساب مى شود.

طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.

در مثل پارچه دوخته‌شده ـكه به‌صورت كلاه نيست ـیک کفّاره دارد؛ ولى كلاه دوخته و مانند آن، بنا بر احتياط واجب دو كفّاره دارد.

دلیلى بر حرمت این امور نداریم.

انسان مى‌تواند به نيّت خود، يا به نيّت دوستانى كه در مکه نيستند، اعم از اموات و غير اموات، طواف مستحبی به‌جا آورد.

اگر بچه مميزي باشد که عباداتش صحيح است، می‌تواند باقي باشد.

هرگاه ورق قرآن و دعا يا ورقى كه نام خدا، يا پيامبر (صلی‌الله علیه و آله) و يا ائمّه (علیهم‌السلام) روى آن نوشته باشد در جاى آلوده و نجسى بيفتد بايد فوراً آن را بيرون آورد و آب كشيد، هرچند مخارجى داشته باشد و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد احتياط واجب آن است كه اگر مستراح باشد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده، يا خطّ آن محوشده است.

در مسئله طواف اشكالى ندارد.

نمى‌تواند عدول كند و تبديل نمى‌شود.

همسر ازدواج موقّت حقّ خرجى ندارد، هرچند باردار شود و حقّ واجب همخوابى نيز ندارد، البته احتياط واجب آن است كه شوهر بيش از چهار ماه نزديكى با همسر موقت خود را ترك نكند.

قاضى مکلّف به چنین امرى نیست. ‌

در فرض سؤال کفایت از حجةالاسلام نمی کند.‌