مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنین نذری صحیح می باشد.‌

احتیاط انجام کار است.‌

تمام موارد نذر یا عهد شرعی محسوب شده و باید طبق آن عمل شود.‌

نذر معاطاتى صحیح نیست چرا كه در ايقاعات معاطات نداريم.

با توجه به آیات قرآن و روایات درباره نذر و مخصوصا روایاتی که مرحوم صاحب وسایل در جلد 16 «وسایل» در باب 6 از ابواب (کتاب النذر) بیان کرده، نذرهای مقطعی و محدود مانعی ندارد ولی نذرهای سنگین و طولانی مکروه است چرا که مشکلات مهمی در زندگی ایجاد می کند.

«نذر» آن است كه كار خيرى را براى خدا بر عهده خود قراردهد، يا ترك كارى كه نكردن آن بهتر است.

نذر دو قسم است: نذرى كه به صورت «مشروط» انجام مى‏شود، مثلًا مى‏گويد: چنانچه مريض من خوب شود انجام فلان كار براى خدا بر عهده من است (اين را «نذر شكر» گويند) يا اگر مرتكب فلان كار بد شوم فلان كار خير را براى خدا انجام خواهم داد (و آن را «نذر زجر» گويند)، دوم نذر مطلق است و آن اين‏كه بدون هيچ قيد و شرطى بگويد: «من براى خدا نذر مى‏كنم كه نماز شب بخوانم» و همه اينها صحيح است.

نذر در صورتى صحيح است كه براى آن صيغه خوانده شود، خواه به عربى باشد يا زبانهاى ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مى‏كنم براى خدا اگر فلان حاجت من رواشود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.

هرگاه آب دهان یا بینى یا رطوبت دیگرى از حیوان حرام گوشت (مانند گربه) در بدن یا لباس نمازگزار باشد مادام که عین آن برطرف نشده نماز با آن اشکال دارد، امّا اگر خشک شود و عین آن برطرف گردد نماز صحیح است.

آب نيم خورده «حيوانات نجس» مانند سگ و خوک نجس است، امّا نيم خورده حيوانات حرام گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاک است هرچند خوردن آن مکروه است.

اگر هیچ راه دیگری برای دور کردن این قبیل موجودات وجود نداشته باشد کشتن آن ها مانعی ندارد.

این هزینه ها مادامى که به اسراف منتهى نشود، ایرادى ندارد.

کشتن و آزار حیوانات غیر موذى اشکال دارد، و حمایت از آنان خوب است.

معروف در روایات کبوتر، خروس و پرستوست نه هر پرنده ای.

نگهدارى حیوانات مانعى ندارد. ولى سزاوار است افراد با ایمان هدفى از آن داشته باشند; هر چند استفاده از زیبایى و صداى خوش آنها باشد; در ضمن باید این امر به اسراف کارى منتهى نشود.