درصورتی‌که از آغاز، معامله به‌صورت نقد و نسیه انجام شود و قیمت معامله روشن باشد مانعی ندارد.
زيرا اطلاق ادلّه اعتكاف انصراف دارد به آنچه مسجد براى آن ساخته شده، كه آن عبادت خدا و بندگى اوست، نه توقّف در مسجد بدون انجام هيچ عبادت ديگر، در حالى كه غرق در مسائل دنيوى است، و اهميّتى به چيز ديگر نمى دهد.
استفاده از آن جايز است و رضايت همسر شرط نيست; ولى بدون اجازه او كراهت دارد.
قبل از مدّت مقرّر نیازى به تقاضاى اعسار نیست. اگر این تقاضا مطرح شود، نسبت به بعدازآن مؤثر خواهد بود. ضمناً در مورد دیه اعضا، درصورتی‌که زیاد نباشد، احتیاط واجب آن است که فوراً پرداخت شود ولى اگر زیاد باشد (حدود یک‌سوم دیه‌یا بیشتر)، زمان‌بندی فوق در آن جاری است.
حدّ مشخصى كه براى هر يك از موارد وجوب زكات در نظر گرفته‌شده است.
«حج اِفراد» مانند «حج تمتّع» است، با اين تفاوت كه اوّلا: در حج تمتّع قربانى هست و در «حج اِفراد» قربانى واجب نيست؛ هرچند استحباب دارد. ثانیاً: عمره حج اِفراد پس از انجام مناسك حج است، برخلاف عمره تمتّع كه قبل از حج انجام مى‌شود. ثالثاً: عمره تمتّع طواف نساء ندارد، ولى عمره مفرده كه بعد از حج اِفراد انجام مى‌شود طواف نساء دارد. در حقيقت حج اِفراد دو طواف نساء دارد؛ يكى در پايان حج و ديگرى در پايان عمره مفرده.
كسى كه وظيفه او «حج تمتّع» است نمى‌تواند به «حج اِفراد» يا «حج قِران» تغيير نيّت دهد؛ مگر اینکه وقت تنگ باشد، به‌طوری‌که نتواند عمره تمتّع را تمام كرده و به حج برسد. در اين صورت مى‌تواند «عمره تمتّع» را رها كرده، نيّت حج اِفراد يا قِران كند و وظايف حج (به‌جز قربانی که در حج افراد یا قران واجب نیست) را بجا آورد و بعد از پايان حج، عمره مفرده انجام دهد (مانند ساير كسانى كه حج قِران و اِفراد انجام مى‌دهند) و منظور از تنگ بودن وقت براى حج اين است كه نتواند وقوف در عرفات را، كه از ظهر تا غروب روز عرفه است، درك كند.
در فرض سؤال نگاه کردن اشکالی ندارد.
خواندن صحیح همان یک آیه کفایت می کند.
درصورتی‌که اجتماع آن‌ها در یک روز اسباب مشکلاتی می‌شود و واقعاً نیت زائر، درک اربعین باشد ثواب اربعین را دارد؛ بنابراین در صورت رضایت افراد کاروان مانعی ندارد.
اگر به نیّت آن اشخاص داده‌اند ولى درراه امام حسین (علیه‌السلام) اشکال ندارد؛ و الا جایز نیست.
هرگاه ضرر نگفتن بیش از ضرر گفتن باشد، لازم است آن خبر بیان شود.
بسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بهنام خداوند بخشنده بخشايشگر الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ: ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است. الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بخشنده و بخشايشگر است. مَالِكِ یوم‌الدین: (خداوندى كه) صاحب روز جزا است. ايَّاكَ نَعْبُدُ وَ ايَّاكَ نَسْتَعِينُ: (پروردگارا) تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىجوييم. اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ: ما را به راه راست هدايت فرما! صِراطَ الَّذينَ انْعَمْتَ عَلَيْهِمْ: راه كسانى كه آنان را مشمول نعمت خود ساختى، غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لا الضَّآلّينَ: نه راه كسانى كه بر آنان غضب كردى و نه گمراهان!
می‌توانند بلند یا آهسته بخوانند
