«مزارعه» آن است كه صاحب زمين، زمين خود را در اختيار زارع بگذارد تا زراعت كند و سهم معيّنى از حاصل را به مالك دهد. قرارداد مزارعه ممكن است با صيغه لفظى باشد، مثلاً بگويد: «من اين زمين را در برابر یک‌سوم حاصل آن براى مدّت دو سال در اختيار تو مىگذارم و زارع بگويد: قبول كردم»، يا بدون آنكه صیغه‌ای بخواند زمين را براى زراعت در اختيار او بگذارد و او تحويل بگيرد (البتّه گفتگوهاى لازم درباره مدّت و مقدار حصّه و مانند آن بايد قبلاً شده باشد).
اجاره جایز نیست ولی خرید مانعی ندارد.
در فرض سؤال، درصورتی‌که تمام جهات را روشن كنند معامله صحيح است، هرچند مساقات ناميده نمی‌شود.
بايد اعمالى را كه بر عهده هرکدام از دو طرف مىباشد قبلاً معيّن كنند، مانند تعمير قنات، يا موتور چاه و همچنين تهيّه كود و وسيله سم‌پاشی و غير این‌ها و اگر عرف و قاعدهاى در محل باشد همان كافى است.
معامله مساقات با مرگ صاحب باغ به هم نمىخورد و ورثه او به جاى او هستند، امّا اگر كسى كه تربيت درخت ها به او واگذار شده بميرد در صورتى كه شرط كرده باشند خودش باغدارى كند معامله به هم مىخورد، ولى اگر چنين شرطى نكرده باشند ورثه او جانشين او مىشوند.
هرگاه خاك و مانند آن براى تيمّم ندارد امّا مىتواند خريدارى كند واجب است اقدام نمايد.
هرگاه ناچار شود براى تهيّه آب قرض كند واجب است قرض نمايد، امّا اگر مىداند يا گمان دارد توانايى اداى آن دين را ندارد واجب نيست قرض كند و اگر كسى مقدارى آب بدون منت فوقالعاده اى به او ببخشد بايد قبول كند.
هرگاه بتواند وضو بگیرد یا غسل کند و نماز را بدون مستحبات (ماننداقامه و قنوت) به جا آورد باید چنین کند حتّى اگر به اندازه سوره هم وقت ندارد مى تواند آن را ترک نماید و با وضو نمازبخواند.
غسل صحیح است ولی اگر سبب قضا شدن نماز او شود گناه مهمی کرده است
در فرض سوال، نیازی به اعاده ندارند چون وظيفه شما در آن زمان همين بوده است.
وضو کفایت می کند و نماز او صحیح است هر چند کار خلافی کرده است.
تیمم در این صورت اشکالی ندارد ولی احتیاطا برای نماز، وضو هم بگیرد.
نمازهايى را كه با تيمّم خوانده اعاده و قضا ندارد، ولى در چند مورد احتياط مستحب آن است كه نمازهاى خود را اعاده كند: اوّل در جايى كه آب نداشته يا مانع از استعمال آب داشته و عمداً خود را جُنُب كرده و با تيمّم نماز خوانده است. دوم در جايى كه عمداً به جستجوى آب نرود و در تنگى وقت با تيمّم نماز بخواند و بعد بفهمد اگر جستجو مىكرد آب پيدا مىشد. سوم آنكه مىدانسته يا گمان داشته كه دسترسى به آب ندارد و آبى را كه داشته ريخته و تلف كرده است.
