مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كسى مخارج عيالاتش را از مال حرام بدهد واجب است فطره آن‌ها را از مال حلال بدهد.

اگر كسى را كه نان‌خور اوست و در شهر ديگر زندگى مى‏كند وكيل نمايد كه از مال او فطره خودش را بپردازد، چنانچه اطمينان و وثوق داشته باشد كه فطره را مى‏دهد كافى است.

اگر اردو بانیان خیر داشته باشد باید آن‌ها بدهند و اگر خودشان پول داده‌اند بر عهده خودشان است.

ما قوت غالب شخص را ملاک نمی‌دانیم و مخیرند طبق نرخ گندم، برنج یا سایر موارد محاسبه نمایند ولو اینکه قوت غالب آن‌ها چیز دیگری باشد.

واسطه موظف است عوض آن را به شخص نیازمند بدهد.

در فرض سؤال، واجب نیست و با افطاری دادن، کسی نان‌خور محسوب نمی‌شود.

زکات فطره آن‌ها بر هیچ‌کس واجب نیست; مگر این‌که چند روزى از ایّام آخر ماه رمضان در یکجا باشند، ولى اگر سحرها مرتباً یکجا باشند، بر عهده صاحب آن منزل است.

هرگاه میزبان مقلّد مرجعی باشد که فطریّه کسى که فقط شب عید را میهمان اوست بر عهده میزبان نمی‌داند و میهمان مقلّد مرجعى باشد که فطریّه چنان شخصى را بر عهده میزبان می‌داند فطریه بر عهده هیچ‌کدام نیست ولی درصورتی‌که عکس این فرض باشد هر دو باید فطریه بپردازند و مانعى ندارد که یکى از آن دو از دیگرى اجازه بگیرد که اصالتاً و نیابتاً فطریّه را بپردازد.

فطریّه بر عهده خود اوست؛ ولى احتیاط لازم آن است که از میزبان خود براى پرداخت این فطریّه نیز اجازه بگیرید.‌

در فرض سؤال، چهار پنج روز کافى است.‌

اگر انسان نان‌خور كسى باشد، ولى قبل از غروب نان‌خور ديگرى شود، زكات فطره او بر عهده شخص دوم است، مثل اين‏كه دختر پيش از غروب به خانه شوهر رود كه شوهرش بايد فطره او را بدهد.

فطره ميهمان بر عهده صاحب‌خانه نيست، مگر اينكه براى چند شب ميهمان او باشد، به‌طوری‌که نان‌خور او محسوب شود.

ميهمانى كه پيش از غروب شب عيد فطر با رضايت صاحب‌خانه واردشده و نان‌خور او محسوب می‌شود (يعنى تصميم دارد مدتى نزد او بماند) دادن زكات فطره او نيز واجب است، امّا اگر فقط براى شب عيد دعوت‌شده فطره او بر ميزبان واجب نيست و درصورتی‌که بدون رضايت صاحب‌خانه باشد نيز بنابر احتياط واجب فطره او را بدهد، همچنين فطره كسى كه انسان را مجبور كرده است كه خرجى او را بپردازد.

انسان بايد فطره كسانى را كه قبل از غروب شب عيد فطر نان‌خور او حساب مى‏شوند بدهد، خواه بزرگ باشند يا كوچك، مسلمان باشند يا كافر، واجب ‏النفقه باشند يا غير واجب ‏النفقه، نزد او زندگى كنند يا در جاى ديگر.

بنابر احتیاط واجب جایز نیست.