هرگاه شخص برهنه، چيزى براى پوشانيدن بدن در نماز ندارد، چنانچه احتمال می‌دهد تا آخر وقت پيدا كند، احتياط واجب آن است كه نماز را به تأخير اندازد و اگر پيدا نكرد چنانچه كسى او را می‌بیند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را به اين طریق بپوشاند و اگر كسى او را نمی‌بیند ايستاده نماز بخواند و بنا بر احتياط واجب عورت را با دست بپوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‌تر بياورد.
هرگاه زنى در غير ايّام عادت ماهانه لك ببيند و به اعتقاد این‌که خون عادت نيست، طواف و نماز طوافش را انجام دهد و شب بعد از طواف خونى ببيند كه تمام شرايط عادت ماهيانه را داشته باشد، اگر يقين كند كه بعد از ديدن لك (در شب قبل از طواف) خون در باطن بوده و قطع نشده، آن لك احكام حيض دارد و طواف و نماز طوافش باطل است، ولى حج و عمره او صحيح است، امّا بايد طواف و نماز طواف را (بعد از قطع عادت و انجام غسل) اعاده كند و اگر در عمره بوده، در صورت تنگى وقت براى اعاده طواف و نماز آن، احتیاطاً بعد از حج یک عمره مفرده نيز به‌جا آورد. ولى اگر شك دارد، يا يقين دارد كه آن لك مدّتى قطع‌شده (و اين خون تازه‌اى است)، حكم حيض ندارد و اعمالش صحيح است.
زنى که شوهرش مفقودشده است چند حالت دارد:الف) اگر صبر کند تا خبرى آید مانعى ندارد و باید نفقه او را از مال شوهرش داد.ب) اگر انفاق کننده‌ای از ولى یا غیر او باشد باید صبر کند، مگر این‌که عسر و حرج شدید و ضرر مهمی حاصل شود که حاکم شرع می‌تواند او را طلاق دهد.ج) در غیر این دو صورت، رفع امر به حاکم شرع می‌کند و او به مدّت 4 سال از اطراف محل فقدان وى تحقیق می‌کند، اگر خبرى نشد نخست به ولىّ او پیشنهاد طلاق می‌کند و اگر او طلاق نداد خودش طلاق می‌دهد سپس عدّه وفات نگه می‌دارد (هرچند کفایت عدّه طلاق رجعى نیز قوى است امّا احتیاط مهملامکان ترک نشود) و بعد شوهر می‌کند. اگر شوهر اوّل مادام که در عدّه است مراجعه کرد اولى است و اگر بعد از عدّه ـ حتى قبل از ازدواج مجدّد ـ شوهر اوّل بیاید طلاق نافذ است و تنها با رضایت طرفین و عقد جدید امکان بازگشت است.
زن مستحاضه باید بعد از آن كه خونش قطع شد، فقط براى اولين نماز بايد كارهاى استحاضه را انجام دهد، که در این صورت مستحاضه قلیله باید بنابر احتیاط واجب برای هر نماز وضو بگیرد، مگر این که پشت سر هم بخواند.
استغفار کرده و برای صاحب حق کار خیر انجام دهد.
هرگاه در زمان‌های مناسبى طبل بزنند که مردم معمولاً در خواب نیستند و رعایت اعتدال را نیز بنمایند مانعى ندارد.
اگر عمداً ترتيب را رعايت نكرد، احتياط واجب آن است كه برگردد و از آغاز شروع كند و فرقى ميان چهار سنگ، يا كمتر از آن نيست.
هرگاه ترتيب را در رمى جمرات سهواً رعايت نكرد، بايد برگردد و طورى بجا آورد كه ترتيب حاصل شود.
اگر لقطه (گمشده) حرم را برداشت، چنانچه قيمت آن كمتر از یک‌درهم باشد مى‌تواند آن را تملّك و مصرف نمايد و اگر تملّك نكرد و كوتاهى ننمود ضامن نيست، ولى اگر بدون قصد تملّك آن را نزد خود نگاه داشت و در نگهدارى آن كوتاهى و تفريط كرد، ضامن است و اگر قصد تملّك كرد و قبل از آن‌که آن را مصرف كند صاحبش پيدا شد، بايد آن را به صاحبش بازگرداند.
هرگاه لقطه حرم را، كه یک‌درهم يا بيشتر ارزش دارد بردارد، بايد اگر مى‌تواند آن را به شخصى مطمئنى بسپارد تا در صورت امكان يك سال در جستجوى صاحبش باشد و اعلام كند و اگر بعد از يك سال صاحبش پيدا نشد و اميدى به پيدا شدن صاحبش ندارد، آن را صدقه مى‌دهد، ولى چنانچه پس از صدقه دادن، صاحبش پيدا شود و راضى به صدقه نگردد، احتياط واجب آن است كه قيمت آن را به او بدهد و درهرحال تملّك چنين لقطه‌اى جايز نيست و چنانچه تملّك كند مالك نمى‌شود و ضامن آن است و اگر از ابتدا نسبت به پيدا كردن صاحبش کاملاً مأيوس باشد مى‌تواند بلافاصله آن را از طرف صاحب اصلى به شخص نيازمندى صدقه دهد.
هرگاه حاجى چيزى در حرم پيدا كند، احتياط واجب آن است كه برندارد.
هرگاه طلبكار طلب خود را در موقعى كه حق دارد مطالبه كند بدهكار بايد فوراً آن را بپردازد و تأخير آن گناه است.
كسى كه دسترسى به طلبكار خود ندارد، چنانچه اميد نداشته باشد او را پيدا كند، احتياط واجب آن است كه مقدار طلب او را با اجازه حاكم شرع به فقير دهد، خواه آن فقير غير سيّد باشد يا سيد.
منشأ وسواس، ناآگاهى نسبت به مسايل شرعى است و تنها راه حل آن،آشنا شدن به احكام دينى و بىاعتنايى به وسواس است. وظيفه شما این است كه مانند ساير مردم متديّن عادى عمل كنيد (هرچند به نظر خودتان كافى نباشد) و بيش از آن وظيفهاى ندارید. ما مسؤوليّت اعمال شما را برعهده مىگيريم. اگر با دقت به دستور فوق عمل كنید ظرف مدت كوتاهى نجات می یابید. براى موفقيّت شما در عمل به دستور فوق دعا مىكنيم.
كسى كه بول يا غائط از او بى اختيار خارج مى شود بايد براى نماز به وسيله كيسه و مانند آن از آلودگى جاهاى ديگر بدن جلوگيرى كند و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج را آب بكشد.
