اگر قرائت امام جماعت يا امام‌جمعه صحيح نبود در درجه اول در صورت امكان بايد به خود او تذکر داد ولى تذکر به ديگر مأمومین لازم نيست. درهرصورت مادامی‌که اين اشتباه ادامه داشته باشد نمىتوان به او اقتدا كرد.
اگر در تشهّد آخر نماز است بنابر احتیاط واجب صبر كند تا امام سلام نماز را بگويد ( ولی مأموم نباید ذکر سلام را بگوید ) و بعد برخيزد و ادامه دهد. و چنانچه عمدا ذکر سلام را همراه امام بگوید نمازش باطل است.
هرگاه مأموم به‌واسطه عذرى بعد از حمد و سوره امام از او جدا شد و نيّت فرادا كرد لازم نيست حمد و سوره را بخواند، ولى اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيّت فرادا كند بايد آن مقدار را كه امام نخوانده بخواند.
هرگاه مالى را از بچه يا ديوانهاى غصب كند، بايد آن را به ولىّ او بازگرداند و اگر به دست آن بچه يا ديوانه دهد و از بين برود ضامن است.
سزاوار است طلاّب در این گونه موارد اقامه جماعت کنند.
هرگاه چیزى از پشت‌پا، یا پیشِ سر، براى مسح کردن ـ ولو به‌اندازه یک انگشت ـ سالم باشد، بر آن مسح می‌کند و اگر نباشد، جبیره اى بر آن می‌گذارد، و وضوى جبیره اى می‌گیرد و بنا بر احتیاط واجب تیمم نیز بنماید.
بايد فوراً خارج شود و براى خروج از مسجد تيمّم بدل از غسل جنابت مى‌كند؛ مگر این‌که زمان خروج كمتر از زمان تيمّم باشد، كه بدون تيمّم فوراً خارج مى‌شود.
هرگاه شخص برهنه، چيزى براى پوشانيدن بدن در نماز ندارد، چنانچه احتمال می‌دهد تا آخر وقت پيدا كند، احتياط واجب آن است كه نماز را به تأخير اندازد و اگر پيدا نكرد چنانچه كسى او را می‌بیند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را به اين طریق بپوشاند و اگر كسى او را نمی‌بیند ايستاده نماز بخواند و بنا بر احتياط واجب عورت را با دست بپوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‌تر بياورد.
هرگاه زنى در غير ايّام عادت ماهانه لك ببيند و به اعتقاد این‌که خون عادت نيست، طواف و نماز طوافش را انجام دهد و شب بعد از طواف خونى ببيند كه تمام شرايط عادت ماهيانه را داشته باشد، اگر يقين كند كه بعد از ديدن لك (در شب قبل از طواف) خون در باطن بوده و قطع نشده، آن لك احكام حيض دارد و طواف و نماز طوافش باطل است، ولى حج و عمره او صحيح است، امّا بايد طواف و نماز طواف را (بعد از قطع عادت و انجام غسل) اعاده كند و اگر در عمره بوده، در صورت تنگى وقت براى اعاده طواف و نماز آن، احتیاطاً بعد از حج یک عمره مفرده نيز به‌جا آورد. ولى اگر شك دارد، يا يقين دارد كه آن لك مدّتى قطع‌شده (و اين خون تازه‌اى است)، حكم حيض ندارد و اعمالش صحيح است.
زنى که شوهرش مفقودشده است چند حالت دارد:الف) اگر صبر کند تا خبرى آید مانعى ندارد و باید نفقه او را از مال شوهرش داد.ب) اگر انفاق کننده‌ای از ولى یا غیر او باشد باید صبر کند، مگر این‌که عسر و حرج شدید و ضرر مهمی حاصل شود که حاکم شرع می‌تواند او را طلاق دهد.ج) در غیر این دو صورت، رفع امر به حاکم شرع می‌کند و او به مدّت 4 سال از اطراف محل فقدان وى تحقیق می‌کند، اگر خبرى نشد نخست به ولىّ او پیشنهاد طلاق می‌کند و اگر او طلاق نداد خودش طلاق می‌دهد سپس عدّه وفات نگه می‌دارد (هرچند کفایت عدّه طلاق رجعى نیز قوى است امّا احتیاط مهملامکان ترک نشود) و بعد شوهر می‌کند. اگر شوهر اوّل مادام که در عدّه است مراجعه کرد اولى است و اگر بعد از عدّه ـ حتى قبل از ازدواج مجدّد ـ شوهر اوّل بیاید طلاق نافذ است و تنها با رضایت طرفین و عقد جدید امکان بازگشت است.
زن مستحاضه باید بعد از آن كه خونش قطع شد، فقط براى اولين نماز بايد كارهاى استحاضه را انجام دهد، که در این صورت مستحاضه قلیله باید بنابر احتیاط واجب برای هر نماز وضو بگیرد، مگر این که پشت سر هم بخواند.
استغفار کرده و برای صاحب حق کار خیر انجام دهد.
هرگاه در زمان‌های مناسبى طبل بزنند که مردم معمولاً در خواب نیستند و رعایت اعتدال را نیز بنمایند مانعى ندارد.
اگر عمداً ترتيب را رعايت نكرد، احتياط واجب آن است كه برگردد و از آغاز شروع كند و فرقى ميان چهار سنگ، يا كمتر از آن نيست.
هرگاه ترتيب را در رمى جمرات سهواً رعايت نكرد، بايد برگردد و طورى بجا آورد كه ترتيب حاصل شود.
