مستحب است آب نوشيدنى کاملاً تميز بوده باشد، خوردن آب‌های آلوده كه موجب بيمارى می‌گردد حرام است، آب‌های شست‌وشو نيز شايسته است تميز باشد از آب‌های متعفّن و آلوده تا آنجا كه ممكن است، بايد پرهيز شود.
مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همان‌گونه كه پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم‌السلام) رعايت مىفرمودند.
آب نيمخورده «حيوانات نجس» مانند سگ و خوك نجس است، امّا نیم‌خورده حيوانات حرام‌گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاك است هرچند خوردن آن مكروه است.
هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آن‌ها قبول است، همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاک‌شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب‌کشیده، ولى نمىدانيم درست آب‌کشیده يا نه پاك است.
این سخنان صحیح نیست و لازم است این خواهران بدون تحقیق عهده‌دار بیان مسائل نشوند که مسئولیت آن سنگین است.
در زمین سفت حداقل دو و نیم متر و در زمین سست حداقل سه و نیم متر.
(اگر ذبیحه نجس العین نبوده) اشکال ندارد مگر آنکه بدانید ذراتی از آن گوشت با چاقو به نان منتقل‌شده است.
نجس می شود ولی می توان با آن نماز خواند.
ما معتقدیم در آب‌های مضاف اگر وسیله گسترده باشد تمام آن نجس نمی‌شود.
اگر یقین ندارند که باقیمانده، آلوده به آب دهان آن شده باشد نجس نیست.
اگر یقین قطعی نباشد اجتناب لازم نیست؛ فقط محل پای سگ را پا نگذارید و در این‌گونه موضوعات زیاد تحقیق و تفحص نکنید.
ما در اینجا دو چیز می‌گوییم اول اینکه آیا می‌توانیم قسم بخوریم محل سجده ما حتماً نجس است؟ نمی‌توانیم. دیگر اینکه ما حکم به طهارت می‌کنیم از باب اینکه اگر طاهر نباشد مردم گرفتار عسر و حرج شدیدی می‌شوند هرچند واقعا نجس باشد. ولی هرکجا را دیدیم نجس شده است احتیاط می‌کنیم.
نجس و نجس کننده است
برای اینکه عموماتی در مسئله متنجس نداریم و روایات خاصه بیش از دو واسطه را شامل نمی‌شود.
