هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت كند بايد كفّاره دهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد (و در زمان ما که بنده آزاد كردن موضوعیت ندارد میان دو چیز دیگر مخیر است) و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد. (احتیاط مستحب آن است که این سه روز پشت سر هم باشد.)
چنانچه آن منطقه جزء حریم روستا و آبادى معیّنى باشد، اهل آن آبادى حق‌دارند آن را در میان خود تقسیم کنند و بعد از تقسیم، هریک حق‌دارند علف‌ها و هیزم آن را بچینند و اگر جزء حریم نباشد در صورتى حق‌دارند که آنجا را حیازت یا علامت‌گذاری و سنگ‌چین کرده باشند.
هرگاه قصّاب سر حيوانى را ببرد و آن را حرام كند، بايد قيمت آن را به صاحبش بدهد، خواه مجّانى سربریده باشد يا در برابر مزد و مزدى هم طلبكار نيست.
اگر به راحتی قابل جدا کردن باشد باید جدا کنید و الا به همین صورت وضو وغسل را انجام دهید و حکم جبیره را دارد.
احتیاط واجب آن است که آن را قضا کند و در این مواقع می تواند نماز را به نیت ما فی الذمه بخوانند.
می تواند به اندازه خوراک خود از آنها بخورد ولی بردن جایز نیست.
نسبت به نمازهایی که با چنین وضویی خوانده اید می توانید به یکی از مراجع مشهور که این روش مسح را قبول دارد رجوع نمایید.
متعلق به کسی است که بیمه به نفع او انجام شده است.
پرداختن اجرت المثل ایام زندگی مشترک در صورتی واجب است که زن شرط کرده باشد و بگوید بدون پرداخت اجرت عقد نمی کنم در غیر اینصورت حق ندارد بگیرد.
حکم قتل عمد را دارد و اگر گمان می کرده که مجاز به این کار است فقط دیه و کفاره دارد و کفاره آن همان کفاره عمد روزه ماه رمضان است.
در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.
هرگاه زائرين در مكّه يا مدينه پول سعودى پيدا كنند، و ندانند كه متعلّق به زوّار ايرانى است يا غير ايرانى، در صورتى كه از يافتن صاحبش مأيوس باشند، احتياط واجب آن است كه آن را از طرف صاحبش به فقيرى صدقه دهند.
