مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اشکال ندارد، عقد صحیح است.‌

در صورتى كه علائم حيض در آن بوده حيض محسوب مىشود و اگر علائم ثابت نيست عدّه با آن پايان نمىگيرد.

اگر صاحبانش را مى شناسد باید به آنها بازگرداند و اگر نمى شناسد حکم مجهول المالک را دارد و اگر او نیاز مبرم دارد حاکم شرع مى تواند با توجّه به این که توبه کرده به عنوان ردّ مظالم به او بدهد.

در صورتی که پدر از هر نظر مطمئن باشد و بتواند وظایف حضانت را انجام دهد ماندن یک شب نزد او شرعا مانعی ندارد.‌

در فرض سؤال، اگر خونى ببينند كه نشانه هاى حيض داشته باشد، بايد فوراً عبادت را ترك كنند و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده، بايد عبادتهايى را كه به جا نياورده اند قضا كنند، ولى اگر نشانه هاى حيض را نداشته باشد بر طبق حكم مستحاضه عمل می كنند تا ثابت شود كه خون حيض است.

زنان حائض بر شش گونه هستند: 1- صاحب عادت وقتیه و عددیه 2- صاحب عادت وقتیه 3- صاحب عادت عددیه 4- مـضـــطربه5- مبتدئه6- ناسیه

زنان سيّده و غير سيّده هر دو بعد از تمام شدن پنجاه سال قمرى يائسه مى شوند، يعنى اگر در اين سن و سال خونى ببينند خون حيض نيست و استحاضه است مگر این که خون جراحت و مانند آن باشد و سن يائسگي مربوط به خون هاي مشکوک است؛ بنابر این هرگاه خوني که پس از سن يائسگي مي بينند تمام شرايط حيض را داشته باشد، عادت ماهانه محسوب ميشود و باید مطابق آن عمل کنند.نکته اینکه در مورد زن یائسه: 50 سال قمری تقریبا 543 روز و 18 ساعت ، یعنی 18 ماه و سه روز کمتر از 50 سال شمسی است. بنابراین، سنّ یائسگی به سال شمسی تقریباً 48 سال و 6 ماه می شود.

در اينجا ظاهر، قبول قول زن است چون با هم زندگى كرده اند و شب با هم بوده اند و لو يك شب، چه رسد به موردى كه مدّتها با هم بوده اند، در اينجا مى گوييم ظاهر حال موافق قول زن است و الا هيچ راهى براى اثبات دخول يا عدم آن باقى نمى ماند، پس قولش را قبول مى كنيم و حكم دخول را جارى مى كنيم.

اگر یک بار عادت شده است باید دو ماه دیگر عدّه نگهدارد و اگر دو بار عادت شده است باید یک ماه عدّه نگهدارد.

تا زمانی که خون خارج نشده وضو باطل نیست و در مواردی که که خون خارج می شود به مقدار یک جلسه قرائت نیازی به وضوی مجدد نیست.

احتیاط واجب این است که با هیچکدام از اینها ازدواج نکند.‌

زن بايد هنگام طلاق از خون حيض و نفاس پاك باشد و نيز شوهرش در آن پاكى با او نزديكى نكرده باشد و اگر درحال حيض و نفاسی كه پيش از اين پاكی بوده با او نزديكى نموده باشد بنابراحتياط، طلاق كافى نيست، بلكه بايد دوباره عادت شود و پاك گردد.

زن در مدّت عدّه وفات بايد از پوشيدن لباس هاى زينتى و كشيدن سرمه در چشم و كارهاى ديگرى كه زينت حساب مى شود خوددارى كند.

حِداد به معناى ترک زینت، در ایّام عدّه وفات لازم است؛ ولى ترک زینت، به معناى ترک نظافت نیست و شرط مزبور اعتبارى ندارد و سزاوار است که آن زن بعد از گذشتن عدّه ازدواج کند.

اگر قابل استفاده نباشد تکلیفی ندارید.