وکیل باید بذل را از طرف شوهر قبول کند
آيا قبول بذل از جانب شوهر شرط صحّت طلاق است، يا همان وكالت كفايت مى كند؟
بايد بذل را از سوى شوهر قبول كند، ولى همين كه مىگويد: "فهى على ما بذلت طالق" كافى است.
بايد بذل را از سوى شوهر قبول كند، ولى همين كه مىگويد: "فهى على ما بذلت طالق" كافى است.
غاصب حق دریافت اجرت برای زحمت خود را ندارد.
كسى كه شصتروزه را براى كفّاره انتخاب كرده، احتياط واجب آن است كه 31 روز آن را پیدرپی بهجا آورد، ولى در 18 روز (برای کسی که توان شصت روز را ندارد) پیدرپی بهجا آوردن لازم نيست.
درصورتیکه توجه نداشته، نمازهای گذشته صحیح است.
چنانچه از شیر و پشم آنها و مانند آن براى مصارف شخصى استفاده میکنند خمس ندارد اگر تنها براى کود زراعت و خرد کردن خرمن است حکم سرمایه و ابزار کار دارد و همچنین اگر از آنها بهعنوان بهرهبرداری کسبى استفاده میکنند.
تا آنجایی که نماز خوانده است صحیح است؛ منتهی به هنگام حمد و سوره، باید حمد و سوره را خودش بخواند و احتیاطاً بعدازآن نماز را اعاده کند.
درصورتیکه روزه نباشند یا روزه باشند و امکان جلوگیری باشد، مسئولیتی ندارید.
امام جماعت بايد بالغ و عاقل و عادل و حلالزاده و شيعه دوازدهامامی باشد و قرائت را صحيح بخواند و اگر مأموم مرد است امام هم بايد مرد باشد، ولى امامت زن براى زن مانعى ندارد و هر انسانى حلالزاده است خواه مسلمان يا غیرمسلمان، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
بر پسر بزرگتر واجب است روزههايي که والدين براثر عذر شرعي ترک کرده و توانايي بر قضا داشته ولي موفق بر قضاي آن نشدهاند را بجا آورد و نسبت به غير آن وظيفه ندارد. مگر اينکه وصيتي کرده باشند که مطابق آن بايد عمل کرد. هرچند در صورت امکان شايسته است ساير فرزندان نسبت به آنچه بر آنها واجب نيست نيز اقدام کنند.
کسى که غسل مسّ میّت بر او واجب شده، مى تواند به مسجد برود و سوره هایى که سجده واجب دارد بخواند و با همسر خود نزدیکى نماید، ولى براى نماز و مانند آن باید غسل کند، یعنى کسى که غسل مسّ میّت بر او است مانند کسى است که وضو ندارد.
منافع آتی را نمی توان هبه کرد.
در مورد سکونت شخص دیگرى در آنجا تابع قرارداد است و در مورداستفاده از حیاط اگر صاحبخانه راضى باشد، اشکالى ندارد.
کاملاً امکانپذیر است; مشروط بر اینکه در محتواى آن دقّت کافى شود.
انسان مى تواند صورت و دست ها را به قصد وضو در آب فروبرد، يا بعد از فروبردن در آب به قصد وضو از آب بيرون آورد و آن را وضوى ارتماسی مى گويند.