مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

جهاد ابتدایی در عصر معصومین نیز ظاهراً نبوده و تمام جهادهای اسلام دفاعی و یا به عنوان نجات مظلومان و رفع موانع تبلیغ اسلام بوده است.

جنگ ابتدایی مخصوصاً در زمان غیبت کبری مشروع نیست بنابراین ولی‌فقیه تنها می‌تواند دستور جهاد دفاعی دهد.

مسئله جهاد نکاح، رسوایی عظیمی بود و برخلاف ضرورت دین مبین اسلام است.

جایز نیست زیرا مقابله‌به‌مثل تنها در مورد جانی جایز است نه افراد دیگر.

اگر آن مهاجم قصد جان یا مال شما یا فرزندانتان را داشته، دفاع با هر وسیله‌ای جایز بوده است و خون او هدر است.

درصورتی‌که برای دفاع از مال خود راهی جز حمله به دزد و آسیب رساندن به او نباشد دیه لازم نیست.

می‌تواند از خود دفاع کند; هرچند به‌ناچار مستلزم نابودى طرف گردد.

اگر این کار به عنوان دفاع از اموال صورت گرفته خون مقتول هدر است و به فرض که مشکوک شود آیا به کمتر از این مجازات امکان نجات اموال بوده یا نه مصداق (تدرو الحدود و القصاص) است.

درصورتی‌که راهى جز کشتن او نباشد جایز است و خون او هدر است.

توسّل به دفاع مشروع در جایی که جان کسى درخطر است، مانعى ندارد

درصورتی‌که تنها راه دفاع از اسلام و كشورهاى اسلام و حفظ جان مسلمانان باشد و راه ديگرى وجود نداشته باشد، از باب ضرورت و به مقدار ضرورت جايز است و اقدام مردم سایر کشورها به این کار، بدون هماهنگى با حکومت‌هایشان جایز نیست.

اگر برای دفاع از خود راهی جز این نداشته تکلیفی ندارد البته باید بتواند این معنا را ثابت کند.

آن‌ها حق‌دارند از خود دفاع کنند ولى باید نهایت کوشش را براى جلوگیرى ازاین‌گونه درگیری‌ها به عمل‌آورند تا کار به خونریزى نکشد.

می‌توان مقاومت نمود و کشته شدن متجاوز اشکالی ندارد، در مواردي که دفاع جايز است ولو بلغ ما بلغ خون جاني و سارق هدر مي‏باشد

در این‌گونه موارد مي‏توان مقاومت کرد و از تجاوز به مال جلوگیری نمود.