مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

می‌توان به‌قصد رجاء و ثواب غسل انجام داد.

اگر در ماه رمضان نيّت را فراموش كند چنانچه تا قبل از اذان ظهر يادش بيايد و فوراً نيّت كند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد روزه‌اش صحيح است، امّا اگر بعدازظهر نيّت كند صحيح نيست.

هرگاه شرايط و صفات عادت ماهيانه را نداشته باشد، حكم مستحاضه را دارد و با انجام‌وظیفه مستحاضه حج و طواف او صحيح است؛ اما در صورت داشتن تمام نشانه‌هاى حيض، حكم حيض را دارد. در ضمن زنان سادات در محيط ما حكم زنان قرشيّه را ندارند و آن‌ها نيز در پنجاه‌سالگی قمرى (حدود 5/48 سال شمسى) يائسه مى‌شوند، يعنى هرگونه خون مشكوكى ببينند حكم استحاضه را دارد.

سنگريزه‌ها چهار شرط دارد: اوّل: «سنگ» باشد؛ نه كلوخ و گِل، يا چيز ديگر. دوم: آن‌ها را از «حرم» جمع كند؛ و بهتر آن است كه همان شب عيد، كه در مشعرالحرام است، سنگ‌ها را ازآنجا جمع‌آورى كند. جمع‌آوری از «منى» و «مکه» نيز مانعى ندارد، ولى از عرفات كافى نيست؛ چون خارج از حرم است.سوم: سنگريزه‌ها «بكر» باشد؛ يعنى قبلاً خودش يا ديگرى از آن‌ها براى رمى جمرات (هرچند در سال‌های قبل) استفاده نكرده باشد. بنابراين، از سنگ‌هایی كه دور جمره افتاده و از آن استفاده كرده‌اند، نمى‌توان استفاده كرد؛ ولى اگر در غير انجام‌ سنگ‌هایی ببيند و شك كند كه آيا از آن‌ها استفاده‌شده، يا نه؟ مى‌تواند از آن‌ها در رمى استفاده كند. ضمناً بايد توجّه داشت تعداد سنگريزه‌هاى موردنیاز او براى سه روز 49 عدد مى‌باشد (و اگر ناچار باشد روز سيزدهم را بماند هفتاد سنگ لازم است) كه بهتر است شب عيد آن‌ها را از مشعر جمع كرده و در كيسه‌اى با خود بياورد و چون ممكن است بعضى از آن‌ها به جمره اصابت نكند، سزاوار است تعداد بيشترى جمع‌آورى كند.چهارم: سنگ‌ها «مباح» باشد؛ بنابراين با سنگ غصبى، يا آنچه كه شخص ديگرى براى خودش جمع كرده (بدون رضايت او) نمى‌توان رمى كرد.

اگر می‌تواند، اين كار را در شب انجام دهد؛ و اگر نمی‌تواند، بايد روزه را قضا كند.

اگر روزه‌دار به‌قصد بيرون آمدن مني، استمناء (خودارضايي) کند روزه‌اش باطل می‌شود هرچند مني از او بيرون نيايد؛ اما اگر بی‌اختیار در حال خواب يا بيداري بيرون آيد، روزه باطل نمی‌شود.

با توجه به اينكه روزه چنين شخصى صحيح نيست، اعتكافش نيز صحيح نخواهد بود.

این مسئله دو صورت دارد: گاه براى طبیب خوف ضرر حاصل می‌شود، یعنى احتمال قابل‌توجهی نسبت به زیان داشتن روزه براى او حاصل می‌شود، در اینجا می‌تواند همان را به بیمار منتقل کند، چنانچه بیمار از قول طبیب خوف ضرر پیدا کرد روزه را ترک می‌کند. صورت دوّم آن است که احتمال ضعیف و کم‌رنگی باشد، در اینجا نمی‌توان ترک روزه را به بیمار توصیه کند.

اگر به فضاى دهان نرسد موجب ابطال نيست.

عهد اخوت باطل شدنی نیست ولی تنها اثر آن همان‌طور که در مفاتیح آمده حق زیارت و دعا است.

درصورتی‌که امكان غسل كردن نبوده همان تيمّم كافى بوده است ولى به‌محض فراهم شدن مقدمات غسل، بايد غسل كنيد.

طبق آخرین فتوای ما آن‌ها به یکدیگر حرام نمی‌شوند، هرچند بهتر است چنین کاری ترک شود.

صدقه به نیازمندان می‌رسد.

اگر با عین آن پول خریده است مالک نمی‌شود.

ظاهر روایت اطلاق دارد.‌