مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

واجب نیست مگر اینکه حیوان در معرض تلف باشد و راهی برای حفظ آن مانند فروش به دیگری نباشد.

به قصد نام خدا مانعی ندارد.

اگر راهی غیر از این نباشد، مانعی ندارد.

اگر کم است از همه آنها پرهیز شود و اگر زیاد است و مقدار آن معین است با قرعه (به شکل تنصیف) آن مقدار را خارج می کنند و اگر مقدار آن معین نیست مقدار تخمینی را به قرعه خارج کرده و بقیه را می توانند مصرف کنند.

درصورتی که تغذیه او از گیاهان باشد حلال گوشت است و ذبح آن مانند سایر حیوانات است.

اصل بر حرمت است.

باید اطمینان به بریده شدن حلقوم حاصل شود.

لازم نیست صبر کنند تا بدن حیوان کاملاً سرد شود همین مقدار که بدن حیوان از حرکت افتاد کافی است و می توانند پوست را جدا کنند.

اگر با رضایت شکارچی باشد و یا در این زمینه قراردادی داشته باشند مانعی ندارد.

اگر ظاهر حیوان وحشی بوده تکلیفی ندارند.

در این نوع موارد صاحب حیوان وظیفه دارد وضع جاده را مراعات نماید در غیر این صورت اگر راننده قادر به کنترل خود نباشد ضامن نیست.

واجب نیست؛ ولی احتیاط آن است که ذبح کنند و گوشت آن را بفروشند و یا خودشان مصرف کنند و پول آن را به صاحبش بدهند.

درصورتی که چوپان متهم نباشد مانعی ندارد.

چنانچه بدون عامل اضطرار آن را رها کرده و رفته است احتیاط آن است که مصرف نکند.

در مواردی که هیچ راه شرعی دیگری برای حل مشکل نباشد (اعم از قاعده احتیاط و برائت و...) جای استفاده از قرعه است شرح بیشتر را در کتاب قواعد فقهیه ذیل بحث قاعده قرعه آورده ایم.