مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار درواقع ترکیبى از عقد کفالت و ضمانت است و اشکالى ندارد.

آرى اعتبار دارد.

هرگاه ضامن در موقع ضمانت توانايى پرداختن بدهى را داشته باشد طلبكار نمى‌تواند ضمانت او را فسخ كند و طلب خود را از بدهكار اوّل مطالبه نمايد. همچنين اگر ضامن در آن موقع فقير باشد ولى طلبكار اين مطلب را بداند و به ضامن شدن او راضى شود حق فسخ ندارد. امّا اگر ضامن از همان اوّل فقير باشد و طلبكار هم نداند و بعد متوجّه شود. مى‌تواند ضامن بودن را فسخ كند.

این نوع ضمانت صحیح نیست.

مانعى ندارد كه شخص ثالثى ضمانت‏ نفقه را بنمايد و در اين صورت نفقه بر عهده او خواهد بود.

هرگاه انسان بخواهد ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد مى‏تواند صيغه لفظى بخواند و یا به‌وسیله امضا كردن ضمانت‌نامه يا هر كار دیگر اين مطلب را به طلبكار بفهماند.

در این نوع از ضمانت، ضامن متعهد بازپرداخت بدهی بدهکار خواهد شد و درواقع بدهی از ذمه بدهکار به ذمه ضامن منتقل می‌گردد و بدهکار اصلی در قبال پرداخت بدهی خود به طلبکار وظیفه‌ای ندارد.

در ضمانت مى‏تواند صيغه لفظى به زبان فارسى يا عربى يا هر زبان ديگر بخواند.

با توجه به اینکه غالب ضمانت‌هایی كه در بانک‌ها يا در برابر وام‌ها می‌گیرند از نوع ضمانت ضم ذمه به ذمه می‌باشد، تنها درصورتی‌که بدهکار در دادن بدهى كوتاهى كرد، يا نتوانست آن را بپردازد بانک می‌تواند طلب خود را از ضامن دریافت نماید.

آری لازم است طلبکار ضمانت را قبول كند.

اگر ضمانت به خواهش بدهكار صورت گرفته باشد هر وقت ضامن بدهى را داد مى‏تواند آن را از بدهكار سابق بگيرد.

شخص ضامن نمى‌تواند ضمانت خود را بدون رضايت طلبكار فسخ كند ولى اگر ضامن يا طلبكار در قرارداد خود شرط كنند كه هر وقت بخواهند مى‌توانند فسخ كنند، مانعى ندارد.