مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه داشتن مو سبب بيمارى، يا ناراحتى شديد گردد، جايز است آن را زايل كند؛ ولى كفّاره دارد.

در حرمت جدا كردن مو از بدن، تفاوتى بين کم‌وزیاد بودن موى ازاله شده نيست، بلكه ازاله يك مو نيز حرام است؛ هرچند ازنظر كفّاره تفاوت دارد.

مُحرم (چه مرد و چه زن) نبايد مو از بدن خود جدا كند؛ خواه با تراشيدن باشد، يا قيچى كردن، يا كندن به هر وسيله ديگر (مثلاً به‌وسیله دارو)، خواه شخصاً اين كار را انجام دهد، يا ديگرى را وادارد تا او را اصلاح نمايد؛ حتّى جدا كردن يك مو از بدن جايز نيست و فرقى ميان اعضاى بدن نمى‌باشد.

اگر بداند شانه زدن موى سروصورت، سبب جدايى موها مى‌شود جايز نيست؛ بلكه احتياط مستحب آن است كه از شانه كردن موها در حال احرام مطلقاً خوددارى كند و هنگام خاراندن بدن نيز بايد مواظب باشد مويى جدا نشود.

اگر به هنگام انجام وضو يا غسل دست بر بدن بکشد و مويى بدون قصد كنده شود اشكالى ندارد و كفّاره‌اى واجب نمی‌شود.

اگر از روى ندانستن مسئله، يا فراموشى، يا غفلت، موى بدن را زايل كند كفّاره ندارد.

اگر موى سر را به غير تراشيدن إزاله كند، لازم است كفّاره تراشيدن را بدهد.

محرم نمى‌تواند مو از بدن ديگرى زايل كند. خواه طرف مقابل مُحرِم باشد، يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد، يا با وسيله ديگر؛ ولى اين كار كفّاره‌اى ندارد. بنابراين، بايد دقّت كرد كه در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد محرم نمى‌توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند؛ بلكه اوّل بايد خودشان از احرام خارج شوند و بعد چنين كنند.

اگر بدون هدف دست بر سر و صورت يا بدن خود بكشد و موهايى از او جدا شود، احتياط مستحب آن است كه مقدارى غذا به فقير بدهد.

هرگاه عمدآ تمام سر خود يا قسمت قابل توجّهى از آن را بتراشد... يا موهاى زير هر دو بغل را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است؛ ولى اگر از روى ضرورت سر خود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير، كه به هر كدام دو مدّ طعام (تقريبآ يك كيلو و نيم) بدهد و براى تراشيدن موى زير يك بغل كفاره آن اطعام سه مسكين است و اگر مقدارى از موى سر، يا صورت، يا زير بغل، يا زير گلو، و مانند آن را زايل كند، كافى است به يك فقير صدقه دهد.