ظاهر این است در صورتی که مهریّه ی زن نقد بوده و مرد توانایی پرداخت مهریه را به صورت یکجا یا اقساطی دارد و پرداخت نمی کند، زن مى تواند بدون گرفتن مهر مؤجّل خود را مطلقاً تسلیم شوهر نکند و در این مدّت بر زوج واجب است نفقه او را بدهد و الا نفقه واجب نمی باشد.
در صورتی که برای حاکم شرع ثابت شود مرد توانایی پرداخت سهم آنان از مهریه را ندارد آن را تقسیط می کند.
در فرض استطاعت بخشش او از نظر تکلیفی جایز نبوده ولی اگر بخشیده باشد هر چند کار حرامی کرده ولی بخشش صحیح است.
خطبه غدیر (خطبه‌ای که پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم در آن حضرت علی علیه‌السلام را به‌جانشینی خود انتخاب نمودند) خطبه معروفی است و احتیاط آن است که اگر می‌خواهند ثواب قرائت یا حفظ این خطبه را به‌عنوان مهریه قرار دهند، مبلغی را هم علاوه بر آن معین کنند.
اگر در موقع خواندن صیغه عقد بر ذمّه گرفته موظّف است بپردازد و بازگشت جایز نیست.
مقتضای قاعده ما یضمن بصحیحه یضمن بفاسده ضمان به قیمت واقعی است نه قیمت مسمی و پاسخ مزبور است و اگر جایی مهر المسمی آمده است باید اصلاح شود
درصورتی‌که حداقل دو شاهد مرد شهادت به بخشش مهریه توسط زوجه بدهند زوج نسبت به مهریه بری الذمه می‌شود ولی درصورتی‌که مهریه در ذمه‌ی زوج نباشد و نسبت فامیلی نسبی نداشته باشند زوجه حق رجوع به هبه را دارد.
قول عدم نزدیکى مقدّم است (البتّه با قَسم)مگر این که زن بتواند این موضوع را ثابت کند مثلا مدّتى بدون مانع با هم خلوت داشته باشند، که در این صورت ظاهر حال مواقعه است. 1-در مورد عده اگر زن یقین به دخول دارد باید عده نگه دارد. 2- تا دخول ثابت نشده مهر المسمی کافی است.
مهر السنه بنابر مشهور 500 در هم است که پیامبر (ص) مهریه زوجات خود و دخترش حضرت فاطمه‌ی زهرا (سلام علیها) را این مبلغ قرارداد و قیمت دقیق آن رامی‌توانند از زرگرها سؤال کنند.
باید کسی که مهریه قرار داده هزینه انتقال آن را بدهد.
در صورتی که عقد باطل بوده مهر المثل دارد.
در جایی که باید مهرالمثل بگیرد همان مهرالمثل را می گیرد خواه کمتر از مهرالمسمی باشد یا بیشتر از آن.
