مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اسراف به معنای تجاوز از حد همه جا ممنوع است مگر در موارد ضرورت.‌

مسلماً اسراف است و جایز نیست.

درصورتی‌که متعلق به دیگران باشد ضمان دارد؛ در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است مگر اینکه ضرورت داشته باشد.

مصرف بی‌رویه آب قابل شرب یا آب‌های زراعتى، در هیچ زمانى مجاز نیست؛ باید در این نعمت گران‌بهای الهى، همه مردم صرفه‌جویی کنند و جلوی هرگونه اسراف را بگیرند.

به مقدار متعارف مانعی ندارد.‌

چنانچه ممکن باشد که زیادى را به دیگرى واگذار کند و دور ریخته نشود، مانعى ندارد که زیادتر بگیرد و الا اسراف است و حرام است.

اگر تجمّل گرایى به معناى اسراف و تبذیر باشد، حرام است و اگر اسراف و تبذیر نیست، بهتر ترک آن است.

هرگونه اسراف در مصرف آب مخصوصاً درجاهایی که موجب ضرر و زیان به دیگران شود حرام است.

هرگونه هزینه‌ای که زائد بر نیازهاى مشروع انسان باشد، نوعى اسراف و تجمّل گرایى است; البتّه شئون افراد، مختلف است و براى تشخیص مصداق، باید به عرف متعهّد و آگاه مراجعه کرد.

اسراف به معنای تجاوز از حد است ولو اینکه دور ریخته نشود؛ ولی تبذیر یعنی اضافه آمدن غذا و دور ریختن آن و امثال آن.