نماز باطل است و اگر مثلاً نماز ظهر را نخواند و وقت مخصوص نماز عصر داخل شد (یعنی تنها به‌اندازه خواندن یک نماز چهار رکعتی تا غروب فرصت داشت) نماز ظهر قضا شده و باید بعدازآن قضا بخواند.
چنانچه يقين دارد عذرش تا آخر وقت برطرف می‌شود واجب است صبر كند و چنانچه يقين داشته باشد عذر باقى مىماند، صبر كردن واجب نيست، امّا اگر احتمال مىدهند برطرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كند، مگر در مورد تيمّم كه می‌تواند در چنين صورتى در اوّل وقت نماز بخوانند.
درصورتی‌که هیچ راهى ندارد نماز را به همان صورت در حین کار انجام دهد و اگر آن‌هم میسّر نیست به چند تکبیر قناعت کند و بعداً قضا نماید.
انسان باید نماز را در وقت معیّن آن بخواند و اگر عمداً در وقت آن نخواند، گناهکار است و باید قضای آن را بجا آورد.
كسى كه به‌اندازه‌یک‌رکعت نماز وقت دارد بايد تمام نماز را به نيّت ادا بخواند، بنابراین اگر به‌اندازه پنج ركعت تا مغرب وقت داشته باشد نماز ظهر و عصر را به نيّت ادا بخواند و به همين ترتيب ساير نمازها.
كسى كه مسائل نماز يا شکيات و سهويّات را نمىداند و احتمال مىدهد در نمازش پيش آيد بايد براى يادگرفتن این‌ها نماز را از اوّل وقت تأخير بيندازد، ولى اگر اطمينان دارد كه می‌تواند نماز را به‌طور كامل تمام كند جايز است در اوّل وقت مشغول نماز شود.
چنانچه در بين نماز يا بعد از نماز بفهمد وقت داخل شده بود نمازش صحيح است.
نماز عصر را بجا آورد و نماز ظهر را قضا کند.
تأخير انداختن نماز تا اين حد حرام است.
درصورتی‌که مثلاً 5 رکعت به غروب داشته باشیم مانعی ندارد.
چنانچه تمام نمازش در وقت واقع‌شده باشد صحيح است و اگر همه يا قسمتى از آن پيش از وقت بود نمازش باطل است.
نزدیک اذان صبح، از طرف مشرق، سپیده‌ای رو به بالا حرکت می‌کند که آن را (فجر اوّل) گویند، هنگامی‌که آن سپیده، شفّاف و پهن شد، (فجر دوّم) ابتداى وقت نماز صبح است و هنگام طلوع آفتاب از افق نماز قضا می‌شود و بهتر است نماز را قبل از روشن شدن هوا در همان تاریکی اول صبح به‌جا آورند.
