مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمازهای سابق صحیح است ولی بعدازاین مراعات کنند.

آسیب‌های جزئی مثل آنچه نوشته‌اید برای شما ضمان ایجاد نمی‌کند هرچند باید مراقب بود این آسیب‌ها حاصل نشود.

روزه صحیح نبوده و نمی‌توانید نیّت نمایید، ولی انشاء الله از ثواب آن برخوردار خواهید بود.

احتیاط آن است که قیمت آن را به او بپردازید.

ظاهر این است که هر دو مشترک در برابر دیه ضامن هستند و براى تعیین مقدار مسؤولیت هرکدام باید نظر کارشناسان متعهّد را به دست آورند و در صورت شک، احتیاط آن است که این دو نفر باهم مصالحه کنند و درهرحال این قتل جزء قتل خطا نیست بلکه شبه عمد است.

درصورتی‌که بيمار در شرايط خطرناكى باشد و اولياى مريض او را به طبيب بسپارند كه از او مراقبت كند و طرفين يا خصوص طبيب بداند كه اگر از بيمار غفلت كند، خطرى بيمار را تهديد می‌کند، چنانچه طبيب اين مسئوليت را پذيرفته باشد و ازآنجام‌وظیفه تخلّف نمايد، در برابر نتيجه آن مسئول است؛ و اگر عمداً و به‌قصد زيان رساندن به مريض اين كار را كرده باشد، قتل عمد، يا جرح عمد محسوب می‌شود، در غير اين صورت، شبه عمد است.

در فرض سؤال عقد صحیح است، البته سعی نمایند عقد را به‌صورت صحیح و طبق ادبیات عرب بخوانند.

اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، بايد از أدنى الحل (مانند تنعيم) محرم شود؛ مگر این‌که ترك احرام از ميقات بدون عذر باشد، كه در اين صورت نمى‌تواند حج بجا آورد. هرچند احتياط مستحب آن است كه از ادنى الحل يا هر جا كه مى‌تواند محرم شود و اعمال حج را بجا آورد و سال آينده دوباره به حج برود.

هرگاه گرفتن ناخن از روى فراموشى يا ندانستن مسئله باشد، چيزى بر او نيست.

اگر كسى پس ‌از انجام اعمال حج تمتّع متوجّه شود كه چند شوط از طواف را، در طواف حج يا عمره، سهواً از داخل حجر اسماعيل انجام داده، حج او صحيح است، ولى بايد آن طواف را تكميل كند، سپس نماز طواف را اعاده نمايد.

كسى كه از روى سهو و فراموشى طواف عمره تمتع را ترك كند، حج او درست است و هر وقت يادش آمد طواف را به‌جا مى‌آورد (و احتياط مستحب آن است كه سعى را هم بعدازآن اعاده كند) و اگر به وطن خود بازگشته، يا از مکه بيرون رفته و مراجعت به مکه براى او زحمت دارد، نايب بگيرد تا طواف او را به‌جا آورد و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه قربانى كند و اگر فرستادن به مکه ممكن نيست، در شهر خود قربانى نمايد.

هرگاه از روى سهو طواف را زيادتر از هفت دور به‌جا آورد، اگر اضافه كمتر از يك دور باشد، آن را قطع مى‌كند و طوافش صحيح است و اگر يك دور يا بيشتر باشد، احتياط آن است كه به‌قصد قربت بر آن بيفزايد تا هفت دور ديگر به‌عنوان طواف مستحب كامل شود و بعد دو ركعت نماز طواف واجب را به‌جا مى‌آورد و پس از سعى (در انجام‌ كه سعى واجب است) دو ركعت ديگر براى طواف مستحب به‌جا مى‌آورد؛ و لازم نيست قصد كند طواف اوّل واجب است و دوّم مستحب؛ بلكه همين اندازه كه به‌قصد قربت انجام دهد كافى است.