Niyyət kifayətdir və əməllə muatat xarakterli olacaqdır.
Hər birinin öz hökmü var. Onları ayırmaq mümkün deyilsə, təbii olaraq onlarla vəqf kimi rəftar etmək lazımdır.
Məscidin mütəvəllisinin və məscid işlərini icra edənlərin təqlid etdikləri müctəhidin nəzəri şərtdir.
Oxşarının alınmasına ehtiyac varsa, ön plana keçirilməlidir.
Məscid üçün hədiyyə qəbul etmək vacib deyil, lakin vəqf olunmuşdursa və ya məscidin mülkiyyətinə keçirilmişdirsə, onu qəbul etmək və vəzifəyə uyğun əməl etmək lazımdır.
O məscidin və hüseyniyyənin ehtiyacları xaricində istifadə etmək caiz deyil. Yalnız bu halda caizdir ki, vəqf edən şəxs onlardan istifadənin ümumiliyini aşkar qeyd etmiş olsun.
İmkan daxilində vəqfnaməyə uyğun əməl olunmalıdır. Buna imkan yoxdursa, vəqfnamədə qeydə alınanlara və vəqf edənin niyyətinə daha yaxın olanlara əməl olunmalıdır.
Ümumi xərclər üçün olan vəqflərdən istifadə etmək olar.
Belə işlərin diqqət və ehtiyatla yerinə yetirildiyi təqdirdə xeyirxah işlərdən biri sayıldığını nəzərə alsaq, xərcləri ümumi olan vəqf əmlaklarından istifadə etmək olar. Bu şərtlə ki, vəqf idarəsinin məsul işçiləri öz vəzifələrini dəqiqliklə yerinə yetirsinlər.
İşkalsız deyil. Yalnız bu halda olar ki, qəbiristanlığın əsər-əlaməti tamamilə aradan getmiş olsun və oranın yeri də vəqf olunmuş olmasın.
Bu barədə təhqiq etmişsinizsə və vəqfin məqsədi aydın olmamışdırsa, o torpaq sahəsi üçün münasib bir icarə haqqı nəzərdə tutmalısınız. Onun yarısını Mövla Əmirəl-möminin Əlinin (əleyhis-səlam) məclislərinə aid olan xərclərdə sərf edin və digər yarısını da vəqfdə nəzərdə tutulan insanlara çatdırın. Amma əgər onlar məscidə görə icarə malını güzəştə getdikləri barədə razılıq versələr və aralarında səğir (azyaşlı) də olmasa (onlara pul vermək) lazım deyil.
O torpaq sahəsinin vəqf olmasına dair heç bir sənəd yoxdursa və Hüseyniyyənin tikilməsi qəbirlərin açılmasına səbəb olmasa, maneəsi yoxdur.
Əgər mümkündürsə mütəvəllidən, mütəvəlli olmayan halda isə şəri hakimdən həmin yeri məscidin inşası üçün icarəyə götürsünlər. Məhəllənin inanılmış və nüfuzlu adamlarından bir qrupu bu sənədi imzalasınlar ki, unudulmasın. Hər il icarə haqqını Seyyidüş-şühədanın (əleyhis-səlam) əzadarlıq məclislərinə sərf etsinlər. İcarə müddəti də müəyyən və məhdud olsun ki, bu müddət bitəndən sonra yenidən icarə etsinlər.
O avadanlığa ehtiyac yoxdursa, satıb pulunu həmin məscidə xərcləyin. Buna görə ki, belə hallarda onları vəqf edən, yaxud hədiyyə edən insanların nəzərinə (məqsədlərinə) daha yaxın olan, onları (avadanlıqları) həmin məsciddə istifadə etməkdir. Bu məscidin onlara ehtiyacı yoxdursa, başqa məsciddə istifadə edə bilərsiniz.
