مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط آن است که نماز را به قبر او بخواند.

غسل دادن میّت مسلمان و کفن کردن او واجب است ولى دو گروه از این حکم مستثنا هستند: اوّل: «شهیدان راه خدا» یعنى کسانى که در میدان جهاد در راه اسلام، همراه پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) یا امام معصوم (علیه‌السلام) یا نایب خاص او کشته‌شده‌اند، همچنین کسانى که در حال غیبت امام زمان (ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته می‌شوند، خواه مرد باشند، یا زن، بزرگ باشند و یا کودک، در این‌گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نیست، بلکه باید آن‌ها را باهمان لباس‌هایشان بعد از خواندن نماز دفن کنند. دوّم: کسانى که قتل آن‌ها به‌عنوان قصاص یا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آن‌ها دستور می‌دهد مراسم غسل میّت را خودشان در حال حیات انجام دهند و سه غسل را طبق رساله علمیّه به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمت‌های سه‌گانه کفن را یعنى لنگ و پیراهن را می‌پوشند و مانند میّت حنوط می‌کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آن‌ها می‌پوشانند و نماز بر آن‌ها خوانده و به همان حال دفنشان می‌کنند و لازم نیست خون را از بدن و کفن آن‌ها بشویند، حتّى اگر براثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نیست.

هر سه غسل باید اعاده شود.

دلیلی بر استحباب این کار وجود ندارد.

در صورتی که کافر نباشند می تواند برای آنها از خداوند طلب مغفرت کرد و نیز می توان نماز لیله الدفن خواند ولی برگزاری مراسم و شرکت در آن به گونه ای که تایید کار خلاف آنها محسوب شود اشکال دارد.‌

در جنگ‌های امروز كه میدان‌های جنگ وسعت دارد و گاه كيلومترها يا فرسخ‌ها مسافت را در برمی‌گیرد و گلوله‏هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى‏رسد، تمام اين صحنه كه مركز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب می‌شود، ولى اگر دشمن به‌وسیله بمباران افرادى را دور از جبهه‏هاى جنگ به قتل برساند (حکم عدم وجوب غسل و کفن) در مورد آن‌ها جارى نيست.

هرگاه به هر علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.

در مقام ضرورت مانعی ندارد.

درصورتی‌که زیر دست‌وپای عابران باشد آن‌ها را محوکنید.

زیارت اهل قبور جایز است و این کار درزمانی که عذر شرعی دارند کراهتی ندارد و می‌توانند نماز میت بخوانند و تنها کراهتی که در این زمینه واردشده است رفتن به قبرستان در شب است که شامل همه افراد می‌شود

ازنظر دين اسلام شهيد بر دو قسم است، يكى شهيد به معناى خاص؛ يعنى كسى كه در معرکه جنگ كشته شود البتّه درگيرى 2 يا 3 نفر از اشرار مثلاً با 2 يا 3 نفر از نيروى انتظامى صدق جنگ بر آن نمى‏شود ولى اگر دو گروه قابل‌توجه باهم درگير شوند و جنگ كوچكى رخ دهد اين مصداق معرکه جنگ، است و حتى در معرکه جنگ، خط اوّل و دوم فرقى ندارد و اگر كسى به خاطر اصابت بمب يا امثال آن در پشت سر كشته شد همین‌که در محدوده جنگ باشد كفايت مى‏كند و صدق معركه مى‏كند؛ اما شهيد به معناى عام يعنى هر كس كه در حال انجام‌وظیفه كشته شود كه اين نوع شهادت احكام خاص شهيد مثل عدم لزوم غسل و كفن و امثال آن را ندارد اگرچه شهيد حساب می‌شود و اجر شهيد را دارند.

این حکم فقط شامل كسانى است كه در ميدان جنگ کشته‌شده باشند، يعنى پيش از آن‌که مسلمانان به او برسند جان داده است، امّا اگر به او برسند و زنده باشد، يا به‌صورت مجروح او را از ميدان جنگ خارج سازند و در بيمارستان يا غير آن از دنيا برود، گرچه ثواب شهيدان را دارد ولى باید غسل و کفن شوند.