مسأله 2326ـ وصيّت کننده بايد بالغ و عاقل باشد، ولى بچه ده ساله اى که خوب و بد را تميز مى دهد اگر براى کارهاى خير، مانند ساختن مسجد و مدرسه و بيمارستان، يا براى خويشاوندان خود وصيّت مناسب و معقولى کند صحيح است و نيز بايد وصيّت کننده سفيه نباشد و حاکم شرع او را از تصرّف دراموالش ممنوع نکرده باشد و از روى قصد و اختيار وصيّت کند، نه از روى اکراه و اجبار.
مسأله 1916ـ وکيل و موکّل هر دو بايد عاقل و بالغ و رشيد (کسى که اموال خود را بيهوده مصرف نکند) باشند و وکالت را از روى قصد و اختيار انجام دهند.
مسأله 2223ـ سر بريدن حيوان پنج شرط دارد:1ـ ذبح کننده بنابر احتياط واجب بايد مسلمان باشد، ناصبى ها يعنى کسانى که با اهل بيت پيامبر(صلى الله عليه وآله) دشمنى دارند در حکم کفّارند.2ـ بايد سر حيوان را با جسم تيزى که از آهن، يا فلز ديگر باشد ببرند، ولى اگر احتياج به ذبح باشد و آهن پيدا نشود، يا اگر سر حيوان را نبرند مى ميرد و دسترسى به آهن نيست، با هر چيز تيزى که رگها را بتواند جدا کند (مانند شيشه و سنگ و چوب تيز) مى شود آن را ذبح کرد.3ـ در موقع سر بريدن بايد جلو بدن حيوان رو به قبله باشد و اگر عمداً رو به قبله نکنند حيوان حرام مى شود، ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله يا اشتباه کردن قبله، حيوان را به سمتى غير از قبله سر ببرند حرام نيست.4ـ هنگام سر بريدن بايد نام خدا را ببرد همين قدر که بگويد «بسم اللّه» يا «سُبْحانَ اللّهِ» يا بگويد «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» کافى است و به زبان فارسى يا هر زبان ديگر نيز جايز است، ولى اگر بدون قصد سر بريدن نام خدا را ببرد کافى نيست و در صورتى که از روى فراموشى نام خدا را نبرد اشکال ندارد.5ـ بايد حيوان بعد از سر بريدن حرکتى کند اگر چه مثلاً چشم يا دم خود را حرکت دهد يا پاى خود را به زمين زند که معلوم شود زنده بوده و احتياط واجب آن است که خون به مقدار کافى از آن بيرون بريزد.
مسأله 562ـ در نماز ميّت، وضو و غسل يا تيمّم و پاک بودن بدن و لباس شرط نيست; ولى احتياط مستحب آن است که تمام امورى را که در نمازهاى ديگر لازم است رعايت کنند.
مسأله 1988ـ کفيل بايد بالغ و عاقل باشد و او را در کفالت مجبور نکرده باشند و بتواند کسى را که کفيل او شده بموقع حاضر نمايد.
مسأله 1966ـ «گروگذار» و «کسى که مال را گرو مى گيرد» بايد بالغ و عاقل باشند و کسى آنها را مجبور نکرده باشد و نيز بايد سفيه نباشند همچنين حاکم شرع او را به خاطر ورشکستگى از تصرّف در اموالش جلوگيرى نکرده باشد.
مسأله 1635ـ گوسفندى را که براى زکات مى دهد احتياط واجب آن است که حدّاقل سال اوّل آن تمام شده باشد اگر بز مى دهد دوسال آن تمام شده باشد.
مسأله 983ـ در سجده واجب قرآن، بايد پيشانى را بر چيزى بگذارد که سجده نماز بر آن جايز است بنابر احتياط واجب، همچنين ستر عورت و غصبى نبودن را رعايت کند، ولى ساير شرايطى که در نماز لازم است در اين سجده واجب نيست.
مسأله 1360ـ رساندن غبار غليظ به حلق هرگاه در حلق تبديل به گِل شود و فرو رود روزه را باطل مى كند، در غير اين صورت روزه صحيح است، خواه غبار چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مانند آرد، يا غبار چيزى كه خوردن آن حرام است. امّا اسپری هایی که برای افراد مبتلا به آسم استفاده می شود با توجّه به اینکه معمولاً گاز رقیقی بیش نیست، روزه را باطل نمی¬کند.
مسأله 1782ـ جنسى را که مى فروشند و چيزى را که عوض آن مى گيرند چند شرط دارد: 1ـ بايد مقدار آن معلوم باشد، به وسيله وزن، يا پيمانه، يا شماره و عدد. 2ـ توانايى بر تحويل آن را داشته باشند، بنابراين فروختن حيوانى که فرار کرده، صحيح نيست، حتّى اگر چيزى را به آن ضميمه کنند(بنابر احتياط). 3ـ صفات و خصوصيّاتى را که در آنهاست و در ارزش جنس و ميل مردم به معامله اثر دارد معيّن نمايند. 4ـ شخص ديگرى در جنس يا عوض آن حقّى نداشته باشد، بنابر اين مالى را که نزد کسى گرو گذاشته اند بدون اجازه او نمى توان فروخت و نيز خريدار مى تواند به جاى پول، منفعت ملک خود را بدهد، مثلاً فرشى از کسى بخرد و در عوض آن منافع يک ساله خانه خود را به او واگذار کند. خريدار و فروشنده در تعيين نرخ کالا آزادند، ولى اگر اين آزادى در مواردى سبب فساد و اختلال نظام اقتصادى جامعه اسلامى گردد، حاکم شرع در چنين مواردى مى تواند تعيين نرخ کند و مردم را به آن ملزم سازد.
مسأله 1775ـ براى خريدار و فروشنده چند چيز شرط است: 1ـ بالغ بودن 2ـ عاقل بودن 3ـ ممنوع التّصرّف در اموال نبودن (مانند کسانى که به خاطر ورشکستگى از طرف حاکم شرع از تصرّف در اموالشان جلوگيرى شده اند). 4ـ طرفين قصد جدّى براى معامله داشته باشند، پس اگر به شوخى بگويد مالم را فروختم اثرى ندارد.5ـ کسى آنها را مجبور نکرده باشد. 6ـ جنسى را که خريد و فروش مى کنند ملک آنها باشد يا از طرف مالک وکيل بوده، يا ولىّ صغير باشند.
مسأله 1205ـ بر پسر بزرگتر (يعنى بزرگترين پسرى كه بعد از مرگ آنها در حال حيات است) واجب است كه نماز و روزه هايى كه از پدر يا مادرش فوت شده و از روى نافرمانى نبوده و توانايى بر قضا داشته، بعد از مرگ آنها به جا آورد، بلكه اگر از روى نافرمانى هم ترك كرده باشد بنابر احتياط مستحب بايد به همين طور عمل كند، همچنين روزه اى را كه در سفر نگرفته هرچند توانايى قضاى آن را پيدا نكرده¬اند احتياط آن است كه پسر بزرگتر قضا نمايد.
