هرگاه خون به‌واسطه كوبيده شدن زیرپوست يا ناخن بميرد، اگر طورى باشد كه ديگر به آن خون نگويند پاك است و اگر به آن خون بگويند مادام كه زیرپوست و ناخن است براى وضو و غسل و نماز اشكال ندارد، امّا هرگاه سوراخ شود اگر ضرر و زحمت فوق‌العاده‌ای ندارد بايد آن را بيرون آورند و اگر زحمت زياد دارد بايد براى وضو و غسل اطراف آن را شست و پارچهاى روى آن بگذارد و روى پارچه دست‌تر بكشد و احتياطاً تيمّم هم بكند.
پسر بزرگتر در وقت به نیت مافی الذمه و بعد از گذشتن وقت نماز، قضای آن را به نیابت از پدر بخواند.
هرگاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد بايد فوراً بچه را در درجه اوّل به‌وسیله شوهرش اگر اهل‌فن است و در درجه بعد توسط زنى كه اهل‌فن باشد و اگر ممكن نيست، از مرد محرمى كه اهل‌فن است استفاده كنند و در غير اين صورت، ناچار بايد از مرد نامحرمى كه اهل‌فن است كمك بگيرند. و از هر طرفى كه سالم بيرون می‌آید بيرون آورند و دوباره شكم او را بدوزند و حتّى الامكان بايد اين كار زير نظر اهل‌فن انجام گيرد و اگر اهل‌فن نباشد، پهلوى چپ را می‌شکافند و بچه را فوراً بيرون می‌آورند.
